Μια εκδήλωση διαμαρτυρίας στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, ήταν αφορμή για να μείνει αυτή η μέρα στην ιστορία. Ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, γι’αυτό και το 1975 ο ΟΗΕ καθιέρωσε ως ημέρα μνήμης την ημερομηνία για τα κατορθώματα των γυναικών.
Όλα αυτά τα χρόνια, βλέπουμε την θέση της γυναίκας να γίνεται πιο δυναμική και υπολογίσιμη. Βλέπουμε αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιτυχίες στην πολιτική, στις τέχνες, στον αθλητισμό και στην επιστήμη.
Η ημέρα αυτή παρ’όλο που έχει χάσει το πολιτικό της υπόβαθρο, έχει να μας υπενθυμίσει πολλά. Για παράδειγμα, τα σοκαριστικά στοιχεία της UNICEF που δείχνουν ότι μία στις τρεις γυναίκες έχει παντρευτεί σε μικρότερη ηλικία. Για την ενδοοικογενειακή βία και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δέχονται ακόμα και σε δημόσιους χώρους. Μια σκληρή καθημερινή πραγματικότητα πολλών γυναικών.
H φετινή γιορτή όμως, είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες πρόσφυγες που παλεύουν για εκείνες και την οικογένεια τους. Η Ελληνική Επιτροπή της UNESCO αφιερώνει σε εκείνες την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και αναφέρει σε ανακοίνωση της: “Αναρίθμητες είναι οι περιπτώσεις, που οι γυναίκες αυτές, στο παρελθόν, αλλά και τώρα, ως μητέρες, αδελφές και σύζυγοι έδωσαν το ζωντανό παρόν στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, αλλά και σήμερα, στον ακόμη δυσκολότερο και πιο αβέβαιο αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για τις ίδιες και τις οικογένειές τους”
«Οι γυναίκες πρόσφυγες, αντιμέτωπες με τον πόνο, σωματικό και ψυχικό, την οδύνη, την απώλεια, τα προβλήματα υγείας και τις αυξανόμενες πιέσεις για επιβίωση, σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, αποτελούν σύμβολα του αδιάκοπου αγώνα, του αλτρουισμού, της αυταπάρνησης και της δίψας για ζωή”.
Το προσφυγικό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις γι’αυτό και η UNESCO στοχεύει στην κάλυψη των αναγκών, τη στήριξη και την εκπαίδευση των προσφύγων με έμφαση στις γυναίκες. Γιατί είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα και εξαιρετικό.
