Γράφει ο Κωνσταντίνος Εφραιμίδης
Επηρεασμένος από το πρόσφατο ταξίδι μου στη Στοκχόλμη και σε συνδυασμό με την πρόσφατη Διεθνή Μέρα Μουσείων αποφάσισα να το παίξω Ευρωπαίος και να επισκεφτώ με το Γιάννη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Κηφισιά.
Είχα πολλά-πολλά χρόνια να πάω και ήταν ευκαιρία να δούμε με το Γιάννη τα ζώα, το νέο section «Γαία» και… άλλα παιδάκια (=κοινωνικοποίηση). Όμως, στο τέλος της επίσκεψης διαπίστωσα ότι -δυστυχώς – ήταν μία ακόμα αρνητική έκπληξη για την παιδεία μας, συγκρινόμενη πάντα με το αντίστοιχο της Σκανδιναβικής πρωτεύουσας.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Παρκάροντας πέντε τετράγωνα μακριά από το μουσείο συνειδητοποίησα (για ακόμη μία φορά) πόσο δύσκολο είναι να κυκλοφορείς με καρότσι στην Αθήνα.. Αποβαλλόντας την αρνητική μου ενέργεια, αποφασίζω ότι δεν θα γκρινιάξω άλλο στην κυριακάτικη βόλτα με το Γιάννη. Φτάνοντας, μία ακόμη δοκιμασία με περίμενε: Καροτσάκι με Γιάννη και ανέβασμα σκαλοπατιών μέχρι την είσοδο. Παραβλέποντας την έλλειψη χάρτη (ευγενέστατα η κυρία στην είσοδο μου είπε: «Το κάνουμε επίτηδες για να εξερευνήστε το χώρο». Μ ‘άρεσε η απάντηση!) και τον χώρο αποθήκευσης πραγμάτων και καροτσιών ξεκινούμε την εξερεύνηση του μουσείου. Και εδώ αρχίζουν αναπόφευκτα οι συγκρίσεις..
Παιδιά να τρέχουν σαν τρελά και να πηδούν πάνω από τα λιοντάρια και να κάνουν έρπινγκ κάτω από τις ζέβρες, μπαμπάδες να φωτογραφίζουν τις κόρες τους αποκλείοντας με νεύρα και ύφος «φωτογραφίζω-το-παιδί-μου-μαζέψου» τη ροή της κυκλοφορίας, μαμάδες να φωνάζουν τα παιδιά τους (ή στα παιδιά τους), το δόλιο το προσωπικό να προσπαθεί να βάλει την τάξη…με επιτυχία τις περισσότερες φορές. Αφήνοντας στην άκρη όλα αυτά προσπαθώ να εγκλιματίσω το Γιάννη στο χώρο δείχνοντάς του τα ζωάκια…Εκστασιασμένος ορμά προς τα ελάφια και τα λιοντάρια χαϊδεύοντάς τα…Γρήγορα όμως ο πανικός του κόσμου τον πετά στην ασφάλεια της αγκαλιάς μου.. .Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στο νέο χώρο, κάπως αισθάνθηκα Ευρωπαίος. Σαν να είχα μπει σε άλλο κόσμο. Γονείς ήρεμα εξηγούσαν στα παιδιά τους τι βλέπουν, τα παιδιά συμπεριφερόντουσαν με απόλυτη ηρεμία και προσήλωση. Ο Γιάννης, ξεψάρωσε, κυκλοφορώντας μόνος τους με την διακριτική παρουσία μου και κάθε φορά που είχε απορία τύπου «το-το» προσπαθούσα με απλά λόγια να του το εξηγήσω.
Η βόλτα μας ολοκληρώνεται στο χώρο δημιουργικής απασχόλησης.. Φυσικά ο γνώριμος χαμός.. Παιδιά σε πανικό, γονείς αραγμένοι στις καρέκλες κάνοντας Likes στα social media. Λες και τους είπαν: αφήστε τα παιδιά σας και χαζέψτε στο facebook.. Για να μην αδικώ τους πάντες , υπήρχαν και μερικοί οι οποίοι ασχολούνταν με τα παιδιά τους δημιουργώντας με πλαστελίνη πράγματα που είδαν στο μουσείο: ζωάκια, λουλουδάκια… Ο Γιάννης ήταν πολύ μικρός (και πεινασμένος) για να καθίσει να παίξει οπότε κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη μας επίσκεψη σε μουσείο…
Συμπερασματικά…
- Το συγκεκριμένο μουσείο συνεχίζει να αποτελεί κορυφαίο προορισμό στο είδος του και όλοι πρέπει να το επισκεφτούν. Σίγουρα δεν είναι όπως της Στοκχόλμης (ή του Λονδίνου) αλλά ότι μπορεί η κάθε χώρα..
- Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε την παιδεία να αντιληφθούμε τι σημαίνει ένα μουσείο. Υποσυνείδητα σύγκρινα τους Έλληνες με τους Σκανδιναβούς γονείς. Λάθος σύγκριση αλλά αναπόφευκτη. Εκεί υπάρχει τάξη, ησυχία, σεβασμός, οργάνωση. Όχι μόνο από το εκάστοτε μουσείο αλλά και από τους επισκέπτες..
- Θεωρώ ότι, είναι χώροι πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε χώρας τα οποία αντικατοπτρίζουν έμμεσα το ήθος και την παιδεία κάθε χώρας – προέκταση της σχολικής και οικογενειακής εκπαίδευσης. Είναι πολύ απλό να συμπεριφερόμαστε ανθρώπινα και να σεβόμαστε τον διπλανό μας χωρίς να θεωρούμε ότι επειδή πληρώσαμε ένα εισιτήριο μπορούμε να τα διαλύσουμε όλα.
- Εάν δεν θέλει το παιδί σου να μπει στο μουσείο, μην το βάλεις με το στανιό επειδή έκανες χιλιόμετρα για να το δεις. Άστο να παίξει και επέστρεψε μετά από λίγο καιρό.
- Προσπάθησε να δεις από πριν τα αξιοθέατα που πρέπει να δει το παιδί σου και σχεδίασε ένα πλάνο επίσκεψης. Ας μην το γυρίσετε όλο.. Θα σας δοθεί ο χρόνος να επιστρέψετε. Πχ για τον Γιάννη είχε νόημα να δούμε τα ζώα και το νέο χώρο με τα χρώματα και τους ήχους.. Δεν είχε νόημα να ταλαιπωρηθούμε πηγαίνοντας στις συλλογές με τις πεταλούδες και τις πέτρες. Όλα ίδια θα τα δει!
Καλές επισκέψεις!
Βρήκαμε το άρθρο στο dadsrules.gr
