Πόσο εύκολο είναι να προχωρήσεις σε μια καινούργια σχέση όταν κουβαλάς ακόμα την παλιά; Πόσο ολέθρια είναι η σύγκριση μεταξύ των δυο και πόσο θέλει μέχρι να γίνει σύγκρουση;
Η ζωή μετά από ένα χωρισμό είναι δύσκολη. Πράγματα του ακόμα στο σπίτι σου, τα οποία αρνείσαι να πετάξεις, αναμνήσεις στο κινητό σου, μηνύματα στα οποία ανατρέχεις και τόσα άλλα που στον θυμίζουν. Και κάπου εκεί, σε μια περίοδο που εσύ περιφέρεσαι σαν σκιά κάνει την εμφάνιση του ο καινούργιος. Και είναι όμορφος, γλυκός, αστείος και την δίνεις την ευκαιρία, εννοείται. Και κάπου μετά το δεύτερο ραντεβού, αρχίζει η περίοδος της σύγκρισης. Η στιγμή που ότι γίνεται φαντάζει σαν ένα χρονοδιάγραμμα που έχεις ξαναζήσει.
Η σύγκριση ανάμεσα στον πρώην σου και την ίσως μελλοντική σου σχέση με τον καινούργιο είναι αναπόφευκτη. Όλοι θα σου πουν να μην την κάνεις, ακόμα και εσύ θα πιέσεις τον εαυτό σου να μην μπει σε τέτοια μονοπάτια αλλά κάποια στιγμή θα βρεθεί μια στιγμή, μια κίνηση ή ακόμα και ένα άτομο που θα κάνει τη σύγκριση αυτή για εσένα. Και μετά όλα παίρνουν την δική τους πορεία και ίσως την κάτω βόλτα. Γιατί το να εισβάλλει κάποιος άλλος στη ζωή σου την στιγμή που εσύ μόλις έχεις ξεπεράσει τον πρώην είναι η πιο κρίσιμη στιγμή. Η πετσέτα του μπάνιου είναι του πρώην σου, η κούπα του καφέ του, ο τρόπος που άναβε το πρώτο τσιγάρο το πρωί και το αγάπημενο σας ντιλίβερι. Ξαφνικά δεν θέλεις να δώσεις στον νυν την πετσέτα να κάνει ένα μπάνιο ο άνθρωπος, κρύβεις την κούπα σαν κάποιο οικογενειακό κειμήλιο μεγάλης αξίας, παρατηρείς τον τρόπο που καπνίζει και προτιμάς να μαγειρέψεις από το να μαγαρίσεις το αγαπημένο και ιερό ντιλίβερι λες και αν το παιδί με την παραγγελία δει κάποιον άλλον στον σαλόνι σου θα ξεκινήσει να φωνάζει «shame» σε όλη την πολυκατοικία και εσύ θα νιώθεις σαν μια άλλη Σέρσεϊ Λάνιστερ.
Γιατί όμως επιμένουμε να συγκρίνουμε τους άντρες της ζωής μας με τέτοιο προγραμματισμό λες και αποτελούν ο ένας κόπια του άλλου; Ποιός είχε πιο όμορφο χαμόγελο; Ο πρώην πάντα σου έφερνε σοκολάτες και ο καινούργιος δεν γνωρίζει καν πως μισείς τα φουντούκια. Μέχρι που φτάνεις στο έσχατο σημείο και ρωτάς, με απόγνωση στο γυαλισμένο μάτι σου, τη φίλη σου ποιον συμπαθεί περισσότερο, ποιός της είχε κάνει καλύτερη πρώτη εντύπωση προσπαθώντας να εκμαιεύσεις την απάντηση που θέλεις να ακούσεις για να προχωρήσεις. Και δυσκολεύεσαι να προχωρήσεις αν δεν την λάβεις.
Οι σχέσεις όμως δεν είναι μαθηματικά. Είναι χρόνος, κόπος, πάθος και θέληση. Και σε αυτή την τελευταία λέξη κρύβεται το μυστικό της δικής σου ευτυχίας. Αν θέλεις θα πετύχει. Αν σταματήσεις να συγκρίνεις τα πάντα και αν δεν ανάγεις οτιδήποτε ο καινούργιος κάνει σε μια άπιαστη κλίμακα θα καταφέρεις να τον γνωρίσεις και να τον ερωτευτείς. Γιατί οι σχέσεις δεν είναι διάγραμμα με δυο καμπύλες ώστε να μπορείς να δεις πόσο συχνά συμπίπτουν ο νυν με τον πρώην και να συγκρίνεις κοινά και ανόμοια στοιχεία. Οι σχέσεις είναι κύκλοι. Εκεί που τελειώνει ο ένας ξεκινάει ο άλλος. Και εσύ πρέπει απλά κάποια στιγμή να κάνεις την μετάβαση ομαλά και σταθερά. Να δώσεις λίγο χρόνο στον κύκλο να ολοκληρωθεί για να δεις αν είναι τέλειος.
