Το ξέρουμε πως η φύση τα ποίησε όλα με σοφία οπότε όταν προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε την αντρική συμπεριφορά είναι καλό να παρατηρούμε το ζωικό βασίλειο.

Η πρώτη σου σκέψη θα πάει κατά πάσα πιθανότητα στον βασιλιά της ζούγκλας αλλά δεν είναι το λιοντάρι το αντικείμενο μελέτης (εκτός αν αυτός που σε ενδιαφέρει ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα όπου κάποιες ομοιότητες με το συμπαθέστατο θηλαστικό θα τις βρούμε).

Η αλήθεια όμως είναι πως η έλξη που νιώθει ένας άντρας για μια γυναίκα θυμίζει περισσότερο τη συμπεριφορά της γάτας. Ξέχνα τους γυναικείους παραλληλισμούς με τη γυναίκα γατούλα/αγριόγατα/σπιτόγατα/κεραμιδόγατα και επικεντρώσου στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά μια γάτα απέναντι σε ένα παιχνίδι.

Εγώ, προσωπικά, δεν έχω δει ποτέ γάτα να κυνηγάει ένα παιχνίδι που βρίσκεται απέναντι της όσο φανταχτερό κι αν είναι, ό,τι κι αν κάνει για να την εντυπωσιάσει. Η γάτα θα παραμείνει παγερά αδιάφορη. Αν το παιχνίδι αιωρείται μπροστά στη γάτα αλλά εκείνη δεν μπορεί να το αγγίξει τότε όχι μόνο δείχνει ενδιαφέρον αλλά θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να το πιάσει.

Τα «γατάκια» άντρες συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα δώσουν και πολλή σημασία στην ψιψίνα που κουνιέται επιδεικτικά μπροστά τους (εκτός αν πρόκειται για τον Καστράτο του Αρκά που λόγω βαρεμάρας μάλλον θα βολευτεί). Οι άντρες θέλουν τη γατούλα που θα μπορέσουν να προσεγγίσουν εύκολα (οι σνομπ δεν αρέσουν σε κανέναν ή σχεδόν σε κανέναν, όπως με ενημερώνουν οι ψυχολόγοι-φίλοι μου)), αλλά θα κατακτήσουν δύσκολα.

Εμένα η ζωολογία δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, αλλά το σίγουρο είναι πως όποια συμπεριφορά ζώου και αν υιοθετείς (ελαφίνα, τον ξεθεώνεις στο κυνήγι/σκύλος, είσαι η πιστή σύντροφος) το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις είτε βρίσκεσαι σε σχέση είτε προσπαθείς να βρεθείς σε μία, είναι να μη γίνεσαι βδέλλα.