Στη νέα μεταφορά του Υπέροχου Γκάτσμπυ στη μεγάλη οθόνη, σε σκηνοθεσία Μπαζ Λούρμαν, με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στον ομώνυμο ρόλο (η οποία παίζεται αυτή την περίοδο στις ελληνικές αίθουσες), ο αφηγητής Νικ Καραγουέι παρουσιάζει τη Νέα Υόρκη της χλιδής και της υπερβολής πριν το μεγάλο κραχ του 1929. Ο ίδιος ο Νικ έχει εγκαταλείψει την έμφυτη κλίση του για το γράψιμο και ασχολείται με τη μόδα της τότε εποχής, την εξαγορά ομολόγων. Οι εικόνες της έξαλλης και πολυτελούς ζωής, όπου όλα ήταν ένα μεγάλο πάρτι, μοιραία μου έφεραν στο μυαλό εικόνες από την Ελλάδα του 2004 τότε που για να κλείσεις πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια έπρεπε να πουλήσεις ένα μικρό διαμέρισμα για να πληρώσεις τα γαρύφαλλα και που οι δρόμοι της Ελλάδας αποτελούσαν μόνιμη διαφήμιση τεράστιων τζιπ (ναι, αυτών των τζιπ που τώρα σκουριάζουν σε μάντρες ή είναι κλεισμένα σε γκαράζ).

Πέρα από τον παραλληλισμό με τα γεγονότα της εποχής εκείνης και τη σύγχρονη πραγματικότητα, η ταινία, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Φ.Σκοτ Φιτζέραλντ που γράφτηκε το 1925, αφηγείται μια ιστορία αγάπης. Μια αγάπη που επηρεάζει όλους τους ήρωες και που μας προσφέρει πολλά διδάγματα:

Κάποιος μπορεί να αγαπά μόνο με τους δικούς του όρους

Το ερωτικό απωθημένο του Γκάτσμπυ είναι η Ντέιζι η οποία είναι παντρεμένη με τον Τομ. Παρόλο που ο Τομ απατά σε μόνιμη βάση την Ντέιζι, όταν νιώθει πως τη χάνει δεν διστάζει να ομολογήσει πως μπορεί να κάνει ό,τι κάνει αλλά εκείνη θα αγαπά παντοτινά και πως πάντα θα γυρίζει πίσω σε εκείνη. Πως λέμε μονά-ζυγά δικά του…

O Τομ Μπιουκάναν, σύζυγος της Ντέιζι

O Τομ Μπιουκάναν, σύζυγος της Ντέιζι

Το αντικείμενο του πόθου μας δεν είναι πάντα αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι

Στην ταινία ο Γκάτσμπυ κινεί γη και ουρανό για να είναι ξανά μαζί με την Ντέιζι και να γυρίσει το χρόνο 5 έτη πίσω, πριν χωριστούν. Είναι τόσο έντονη η εμμονή του με την Ντέιζι και με την αναβίωση του παρελθόντος που δεν βλέπει ξεκάθαρα ποια είναι η Ντέιζι. Μερικές φορές δίνουμε στον άλλο τις ιδιότητες που θέλουμε να του δώσουμε δίχως να κοιτάζουμε ποιος πραγματικά είναι και ειδικά όταν πρόκειται για ερωτικό απωθημένο τότε είναι πολύ πιθανό να βλέπουμε τον άλλο μέσα από τα ροζ γυαλιά μας καθισμένοι πάνω στο ροζ συννεφάκι μας.

Όταν ερωτεύεται κάποιος πολύ, γίνεται υπερβολικός

Ο Γκάτσμπυ αγόρασε το σπίτι στην απέναντι πλευρά του κόλπου ώστε να μπορεί να είναι κοντά στη Ντέιζι. Διοργάνωνε κάθε εβδομάδα, τεράστια, χλιδάτα, ανοιχτά στο κοινό, πάρτι με την ελπίδα πως μια μέρα θα εμφανιζόταν κι εκείνη σε ένα από αυτά.

Όταν «δαγκώσεις τη λαμαρίνα», ξεπερνάς τα όρια για να κατακτήσεις τον άλλον, μόνο που μερικές φορές η υπερβολική διεκδίκηση μετατρέπεται γρήγορα σε υπερβολική αδιαφορία μόλις κατακτηθεί ο στόχος. Προσοχή στα άκρα! Ο υπερβολικός ενθουσιασμός στην αρχή, αυτός που νομίζεις πως την επόμενη μέρα θα πας να αγοράσεις βέρες με το ταίρι σου, ξεφουσκώνει γρήγορα σαν το μπαλόνι!

Κάποιες συμπεριφορές δεν αλλάζουν ακόμα κι αν έχουν περάσει 90 χρόνια αλλά το μέλλον βρίσκεται μπροστά μας ακριβώς για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.