“Ναι” ή “Όχι”. Δύο λέξεις που χρησιμοποιούμε συνεχώς στο καθημερινό μας λεξιλόγιο που πρόσφατα απέκτησαν ξεχωριστή βαρύτητα για την ελληνική πραγματικότητα. Στοίχειωσαν το μυαλό, την καρδιά, την ψυχή, έγιναν δύο πόλοι που χώρισαν τους Έλληνες πολίτες σε στρατόπεδα.

“Δύο πόλοι”. Αυτή η κατάσταση με ώθησε να σκεφτώ μια θεωρία που αναλογίζομαι ξανά και ξανά στη ζωή μου: τα πράγματα πρέπει να είναι άσπρο ή μαύρο;

Η προσωπικότητα μας και τα πάντα γύρω μας είναι πάντα, τόσο απόλυτα διχοτομημένα; Είμαστε μόνο καλοί ή κακοί; Δεν υπάρχει λίγο καλό και λίγο κακό στην προσωπικότητα του καθενός; Ακόμα και οι σεναριογράφοι των ταινιών με σούπερ ήρωες αναγκάστηκαν να βουτήξουν στην ψυχοσύνθεση των κακών ηρώων τους γιατί αντιλήφθηκαν πως οι μονοδιάστατες περσόνες που παρουσίαζαν δεν έπειθαν κανέναν πλέον.

Harvey Dent- Ο κακός Two Face του Batman. Ένας πρώην εισαγγελέας σε αναζήτηση εκδίκησης

Harvey Dent- Ο κακός Two Face του Batman. Ένας πρώην εισαγγελέας σε αναζήτηση εκδίκησης

Το άσπρο και το μαύρο. Το “ναι” και το “όχι”. Τα άκρα, με απασχολούν πάντα γιατί θεωρώ πως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, ακόμα κι εμείς οι ίδιοι είμαστε γκρι (50 αποχρώσεις του αν θέλετε να είμαστε και trendy).

Διαβάζοντας το άρθρο της Dr. Ellyn Kaschak στο Psychology Today με τίτλο “Γιατί η διχοτομημένη σκέψη είναι λάθος” έβαλα τα πράγματα στη θέση τους, στα “κουτάκια” τους ή μάλλον πείστηκα γιατί είναι ωφέλιμο να πάψω να το κάνω αυτό. Όπως υποστηρίζει η Dr. Kaschak μπορεί ανθρώπινος νους να επιθυμεί σταθερότητα και απλά μοτίβα αλλά τη δημιουργική και αποτελεσματική λύση στα προβλήματα δίνει η σύνθετη σκέψη, μια σκέψη που ξεφεύγει από τη διχοτόμηση, από τις περιορισμένες επιλογές.

Η Dr. Kaschak σημειώνει στο άρθρο της πως το εκπαιδευτικό και πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ έχει βασιστεί στη διχοτόμηση, αλλά η κριτική σκέψη, που απαιτεί πολυσύνθετους συνειρμούς, είναι που οδηγεί στις γόνιμες λύσεις.

Έτσι, όσο δελεαστικό ή εύκολο φαίνεται το μοτίβο, εκεί είναι που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε κριτικά ένα ζήτημα. Να αναμείξουμε το μαύρο με το λευκό. Η απελευθέρωση είναι ατομική και κοινωνική, και σίγουρα αποτελεί δική μας ευθύνη.