Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά δεν ξεπέρασα ποτέ τη σύνδεση της νέας αρχής με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς παρόλο που έχω αποφοιτήσει εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι, κάθε χρόνο ο Σεπτέμβρης με βρίσκει να κάνω την προσωπική μου “πρωτοχρονιά” και να παίρνω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου. Αποφάσεις που συχνά με κάνουν να αναρωτιέμαι αν είναι οι σωστές ή καταλήγουν να με πιέζουν περισσότερο από όσο πρέπει.

Έτσι, ζήτησα τη συμβουλή των φίλων μου-ψυχολόγων (για κάποιο περίεργο λόγο έχω πολλούς…) και μου πρότειναν να θέτω στον εαυτό μου τα ακόλουθα ερωτήματα κάθε φορά πριν πάρω μια απόφαση:

Τι με κάνει αληθινά ευτυχισμένη;

Οι έρευνες το επιβεβαιώνουν: Όσο πιο πολύ αγαπάς αυτό που κάνεις τόσο πιο παραγωγικός είσαι. Αν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα δίλημμα (επαγγελματικό ή προσωπικό) το να αποφασίζεις με γνώμονα τι σε κάνει ευτυχισμένο είναι μια καλή αρχή.

Που θέλω να φτάσω;

Όταν σκέφτεσαι το επόμενο βήμα και που θέλεις να σε οδηγήσει, οι στόχοι γίνονται αυτόματα πιο εφικτοί και “μετρήσιμοι”. Μια καταγραφή στόχων βοηθά συχνά στον προγραμματισμό και την επίτευξη τους.

Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί;

Αυτή είναι μια ερώτηση που σε βοηθά να ξεπεράσεις τους φόβους σου. Συχνά ο μεγαλύτερος φόβος είναι η αποτυχία. Η αποτυχία ωστόσο είναι μεγάλο μάθημα και συχνά δεν είναι τόσο χάλια όσο τη φαντάζεσαι, και φυσικά, δεν διαρκεί αιώνια. Το ρίσκο είναι κινητήριος δύναμη στη ζωή.

Αξίζω αυτό που θέλω να κάνω;

Η προφανής απάντηση είναι “ναι”, υπάρχουν ωστόσο πάρα πολλοί άνθρωποι που κατά βάθος δεν πιστεύουν πως αξίζουν την επιτυχία ή την ευτυχία. Η αυτοεκτίμηση είναι απαραίτητη τόσο για την επίτευξη των στόχων όσο και για την κατάκτηση της ευτυχίας. Συνεπώς, η καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης αποτελεί μια σημαντική διαδικασία στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων.

Τέσσερις ερωτήσεις που ρίχνουν φως και στα πιο σκοτεινά μονοπάτια ζωής και αποτελούν καλό οδηγό για την καθημερινότητα.