Σάββατο πρωί, Αμπελόκηπους.
Μονολογώ, σαν να’ μαι μόνη μου.
-Να ξεσκονίσω πρώτα, να καθαρίζω τα τζάμια και μετά μπαλκόνια και παράλληλα πλυντήρια; Μάλλον πρώτα μπαλκόνια και μετά τζάμια και μετά ξεσκόνισμα! Πως ν ’απλώσω τα καθαρά ρούχα σε βρώμικο μπαλκόνι; Μα τι λέω! Καθόλου δε σκέφτομαι!
-Ναι, καθόλου δε σκέφτεσαι, αγάπη μου!
-Α! Εδώ είσαι! Τώρα σε κατάλαβα!
-Δε σκέφτεσαι καθόλου, λέω, γιατί σήμερα δε θα κάνεις τίποτα απ όλα αυτά!
-Μα τι λες βρε Μάνο; Είσαι καλά; Έχεις ρίξει μια ματιά στο σπίτι; Η σκόνη κοντεύει να φτάσει στο ταβάνι; Δε γίνεται!
-Η σκόνη είναι χωνευτική! Έχει τέλεια μέρα! Έχω ετοιμάσει ήδη τη μικρή, πήγαινε ντύσου να πάμε βόλτα! Σήμερα δεν έχει δουλειές.
Χαμογέλασα, τον αγκάλιασα και πήγα να ντυθώ. Ήταν τέλεια μέρα όντως, δεν είχα δει καν πόσο όμορφη λιακάδα είχε.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
