Δευτέρα βράδυ Αγία Παρασκευή.

Η εβδομάδα ξεκινάει και εγώ δεν έχω καμία διάθεση να πάω στη δουλειά. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά μέχρι τα 65 ή 70.  Πόσο έχει πάει το όριο ηλικίας;

Είμαι 35 και οι αντοχές μου είναι σε οριακό σημείο.

-Μαρίνα, να ξέρεις, αυτό το Project δε θα βγει! Κάθε μέρα και άλλο εμπόδιο, κάθε μέρα κάτι άλλο προκύπτει για να δυσκολέψει τη κατάσταση! Όχι, όχι να μη προχωρήσει! Να κολλήσει εκεί στη λεπτομέρεια! Γιατί τόσα εμπόδια;

-Άντε βρε! Μου λέει η Μαρίνα.

– – – – – – –  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Είμαστε στο προαύλιο της αυλής, δεύτερο έτος.

-Φανή, πως θα βγει αυτή η εργασία; Έχει τόση πολλή βιβλιογραφία που δε ξέρω αν μας φτάνει μια ζωή για να τα διαβάσουμε όλα αυτά!

-Άντε βρε Μίνα! Θα βγει!

–  0  –

Είμαστε στο σπίτι του Γιώργο, τρίτο έτος για το πάρτυ των γενεθλίων του.

-Ρε τι έγινε;

-Διακοπή ρεύματος!

-Πάει το πάρτι…

-Άντε βρε! Και γιατί υπάρχουν τα κεριά;

Αρχίσαμε να τραγουδάμε και να χορεύουμε με κεριά και παρέα τη κιθάρα του Νέστορα να μας ξεσηκώνει για χορό.

Μας πήρε το ξημέρωμα, αν και το φως είχε έρθει, εμείς είχαμε ακόμα τα κεριά.

–  0  –

Καλοκαίρι στο τέταρτο έτος.

-Μα είστε τρελοί; Θα πάμε Σεπτέμβρη στη θάλασσα; Λέει η Λένια

-Σήμερα έδειχνε βροχές! Λέει ο Γρηγόρης που μόλις μπήκε στο αμάξι.

-Θα κάνουμε μπάνιο; Ρωτάει ο Μάνος που είχε αρχίσει να βγάζει τα cd για τη διαδρομή!

-Φανή, αλήθεια θα πάμε θάλασσα; Ρε θα βρέξει! Λέει η Νίνα στο πίσω κάθισμα!

-Άντε βρε! Σήμερα δε θα βρέξει αφού έχουμε κανονίσει να πάμε για μπάνιο! Φεύγουμε λέμε! Μάνο,  φρόντισε σε παρακαλώ τη μουσική! Λέω εγώ και βάζω μπροστά τη μηχανή.

Σταγόνα δε έριξε. Η μπόρα άρχισε μόλις φτάσαμε στο σπίτι. Ένιωθα το αλάτι στα χείλια μου και έξω μύριζε βροχή.

– – – – – – –  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Flashback της στιγμής.

-Μαρίνα έχεις δίκιο! Άντε βρε! Θα βγει και αυτό το project όπως όλα τα άλλα!

 

Στιγμές που ζήσαμε. Στιγμές που θα ζήσουμε.

Άντε βρε όλα γίνονται!

 

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα; 
www.atakaistoria.gr