Αυτό το ερώτημα με βασανίζει κάθε φορά που τελειώνω ένα επεισόδιο της αγαπημένης μου σειράς «How I met your mother». Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την συγκεκριμένη σειρά (ας πούμε πως πρόκειται για το Friends των 30αρηδων) πολύ συνοπτικά θα σας πληροφορήσω πως η μία από τις δύο κεντρικές ηρωίδες, η Robin Scherbatsky έχει συνάψει σχέση, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, με τους δύο κολλητούς της Ted Mosby και Barney Stinson και κατά καιρούς δημιουργούνται διάφορα μπερδέματα, επανασυνδέσεις, παρεξηγήσεις κ.α.

Επιστροφή στην πραγματικότητα και γυρίζω σε μια σκηνή βγαλμένη από τη ζωή: εγώ με τις φίλες μου έχουμε περάσει «κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο» που λέει και το τραγούδι, προσπαθώντας να απαντήσουμε στο ίδιο ερώτημα.

Αν έπρεπε να βρούμε έναν παράγοντα που θα μας οδηγήσει στην απάντηση, τότε αυτός ο παράγοντας είναι ο χρόνος. Σίγουρα, μετά από έναν χωρισμό συνεχίζεις να είσαι συναισθηματικά δεμένος με τον/την πρώην σου ή αν πρόκειται για μακροχρόνια σχέση συνειδητοποιείς πως είναι δύσκολο να αποχωριστείς μια καθημερινή συνήθεια (έχεις δοκιμάσει να κόψεις το τσιγάρο-σοκολάτες-καφέ;). Γι’ αυτό και έχουν βγει κάποιοι βασικοί κανόνες επιβίωσης, που πρακτικά δεν ακολουθεί σχεδόν κανένας, γιατί κατά βάθος είμαστε μαζοχιστικά όντα:

  • Πηγαίνεις στα μπουζούκια μετά από χωρισμό; Δίνεις το κινητό στους φίλους σου.
  • Κρύβεις το προφίλ του/της πρώην σου στο Facebook κι αν δεν πιστεύεις πως θα αντέξεις να κρυφοκοιτάξεις, διαγράφεις το προφίλ του.
  • Δεν επικοινωνείς για ένα ασφαλές χρονικό διάστημα (διαφέρει από χαρακτήρα σε χαρακτήρα) γιατί αν το κάνεις αρχικά για να δεις μόνο αν είναι καλά, τότε η συνέχεια είναι η εξής: συναντιέστε για να τα πείτε, συναντιέστε δεύτερη φορά για να θυμηθείτε τα “παλιά”, ανοίγετε ένα μπουκάλι κρασί, πέφτετε στο κρεβάτι, μήπως να το ξανασκεφτόσασταν(;), μετά θυμάστε για ποιον λόγο χωρίσατε, ξανά από την αρχή σοκολατάκια, πιτζάμες, χαρτομάντιλα.

Επειδή εκτός από μαζοχιστικά, είμαστε κατά βάθος κι εγωιστικά όντα, νομίζω πως η σκέψη που μας βασανίζει και πρακτικά μας εμποδίζει να περάσουμε στο στάδιο φιλίας με τον/την πρώην μας είναι “ποιος θα κατορθώσει να προχωρήσει πρώτος την ζωή του, δηλαδή να βρει τον επόμενο σύντροφο”. Ταν, ταν (να θυμηθώ να ζητήσω από το IT να βάλουμε και ηχητικά εφέ στο site)! Νομίζω πως μόλις βρήκαμε το ιερό δισκοπότηρο των χωρισμών! Μόνο όταν αφήσουμε πίσω την πικρία ενός χωρισμού και συνειδητοποιήσουμε πως εξακολουθεί να μας νοιάζει πραγματικά ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραστήκαμε μερικά φεγγάρια μαζί, τότε ίσως να μπορέσουμε να είμαστε φίλοι μαζί του.

Επειδή καμιά φορά το να ζητήσεις κάτι τέτοιο από τον εαυτό σου είναι σαν να αγγίζεις το υπέρτατο στάδιο διαλογισμού, αποδέξου πως δεν μπορείς να μείνεις φίλος με τον πρώην σου αν νιώθεις πως κάτι γρατζουνάει την καρδιά σου κάθε φορά που ο/η πρώην σου μιλά για τον νέο του αγαπημένο. Δεν είσαι κατώτερος άνθρωπος, απλώς είσαι άνθρωπος!

Αν δεν μπορείς λοιπόν να μείνεις φίλος με τον πρώην αγαπημένο σου, δοκίμασε τον τρόπο της Elizabeth Gilbert (η Julia Roberts στην ταινία “Eat, Pray, Love” για όσους δεν έχουν διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο) η οποία έτσι κατόρθωσε να ξεπεράσει το διαζύγιο της στέλνοντας αγάπη και φως στον πρώην σύζυγό της που της είχε πάρει όλη την περιουσία. Εντάξει, “τσιτάτο” και το περιβάλλον του ινδουιστικού ερημητηρίου ευνοούσε τέτοιες δηλώσεις αλλά ίσως να πιάνουν και στο κέντρο μιας μεγαλούπολης κι ίσως να σε βοηθήσουν να κερδίσεις μια νέα φιλία. Όταν συνάντησα μετά από χρόνια τον φοιτητικό μου έρωτα, οι παρατηρήσεις που μου έκανε για τη συμπεριφορά μου την περίοδο που ήμασταν μαζί με βοήθησαν να καταλάβω τι λάθη κάνω στις σχέσεις μου. Κολλητοί δεν γίναμε αλλά το insight tip το πήρα!