Μεσάνυχτα, Πλατεία Κοραή
Καθώς περπατάς μεσάνυχτα στους δρόμους της Αθήνας, ποτέ δε ξέρεις ποιον θα συναντήσεις και τι μπορεί να σου αλλάξει τη στιγμή σου. Εκείνο το βράδυ ήταν ένα από αυτά τα βράδια, σε μια εσοχή στο πεζοδρόμιο, ένας μόνιμος άστεγος σου ζητάει ένα τσιγάρο:
-Έχεις ένα τσιγάρο;
-Ναι, ορίστε!
-Ευχαριστώ.
-Παρακαλώ.
-Φωτιά;
Του ανάβω το τσιγάρο και μου λέει:
-Θέλεις να κάνουμε ένα τσιγάρο μαζί;
-Ας κάνουμε…
-Να κάτσε εδώ στο πεζουλάκι αν θέλεις.
-Ευχαριστώ.
Κάνει τη πρώτη τσούρα και μου λέει:
-Αυτό είναι ευτυχία!
-..και αυτό είναι ευτυχία, του λέω
-…είναι στιγμές που η ευτυχία δεν έχει αξία όταν δεν έχεις με ποιον να τη μοιραστείς.
Σιωπή.
Τελειώσαμε το τσιγάρο και είπαμε καληνύχτα.
Έφυγα.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
