Αγία Παρασκευή, Βράδυ Τετάρτης
Καθόμαστε στο παγκάκι και πάντα λέμε ότι είναι η τελευταία φορά, αλλά ποτέ δεν είναι. Τα πρωί που μιλήσαμε στο τηλέφωνο μου είπε:
-Είναι η τελευταία φορά στο υπόσχομαι, Μαργαρίτα!
-Αποστόλη, δύο μήνες τώρα κάθε φορά λέμε θα είναι η τελευταία φορά…
-Θέλω να σου μιλήσω…θα είναι η τελευταία φορά.
-Και τις άλλες φορές τελευταία φορά…
– Είναι η τελευταία φορά!
-Καλά, θα τα πούμε στις 8 στο παρκάκι;
-Έγινε!
Μια ακόμα τελευταία φορά για μια ακόμα τελευταία συζήτηση. Καθόταν ήδη στο παγκάκι και με περίμενε.
-Γεια!
-Γεια..του λέω και ενώ δε θέλω να κάτσω να ακούσω τα ίδια, κάθομαι.
-Τι κάνεις;
-Καλά, εσύ;
-Δεν είμαι καλά…
-Αποστόλη, είπαμε να είναι η τελευταία φορά…
-Το ξέρω..ήθελα να σου πω ότι δεν αντέχω να μη σε βλέπω, δεν αντέχω να μην σε αγγίζω, δεν μπορώ να μη σε σκέφτομαι…
-Να σου θυμίσω ότι πριν δύο μήνες στο σπίτι μας, δε με έβλεπες καν, δε με άγγιζες καν, δε με σκεφτόσουν καν… και από όταν άρχισε το «δεν»… πέρασαν δυο χρόνια που εγώ δε σε ένιωθα καν!
-Ναι, αλλά τώρα έχω αλλάξει!
-Αποστόλη, εδώ δεν άλλαξες σε ένα χρόνο που ήμασταν μαζί στο ίδιο σπίτι… δε θέλω να ακούσω πάλι τα ίδια κα τα ίδια…
-Ούτε ότι…
-Όχι, Ούτε ότι…
Σηκώνομαι τον κοιτάζω και ξεκινάω να περπατάω. Καθώς βαδίζω βουρκώνοντας σιγά-σιγά ακούω να μου φωνάζει:
-Τώρα μετανιώνω κάθε βράδυ που δε σε πήρα αγκαλιά να κοιμηθούμε!
Η φωνή του σταμάτησε κάθε ήχο στο πάρκο. Γυρίζω το κεφάλι μου τον κοιτάζω με βουρκωμένα μάτια και φεύγω.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
