Αναπολούμε συχνά τις παλιότερες δεκαετίες και μας έχουν μείνει ακόμα τα κατάλοιπά τους μέχρι και στην γλώσσα. Οι μόδες ανά δεκαετίες αλλάζουν όχι μόνο στη διασκέδαση, στη μουσική και στα ρούχα αλλά και στον τρόπο που εκφραζόμαστε και στις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Φυσικά, η διαφήμιση έχει δώσει τεράστιο boost για να υιοθετήσουμε λέξεις που περιγράφουν ένα αντικείμενο. Βλέπε ας πούμε όπου αθλητικά παπούτσια-«σπορτέξ» για να μη θυμηθώ τις «ελβιέλες» και κλάψουμε με τα χρόνια που πέρασαν.
Η κατάληξη -εξ δεν είναι από κάποιο χωριό κοντά στο Γαλατικό αλλά έχει κάνει καλή δουλίτσα. Πιάσε το βετέξ και «ρίξε ένα βλέφαρο» και παρακάτω.
50s-60s
Στις λατρεμένες δεκαετίες του 50-60 δεν υπήρχε αστυνομία αλλά χωροφυλακή, φυσικά «το όργανο» το φώναζαν πόλιτσμαν και καθόταν με τον παπά, τον δάσκαλο και τον πρόεδρο στο καφενείο, παρέα. Το αυτοκίνητο λεγόταν «αμάξι» και η μηχανή, «μοτοσακό», για να μην αναφέρω την σκληροπυρηνική «σκοτώστρα». Τα μοτοσακό καβαλούσαν οι γνωστοί «τεντιμπόηδες» της εποχής! Οι μπουάτ ήταν γεμάτες με «αγαπητικούς».
70s-80s
Μετά τον καθαρευουσιάνικο τρόπο ομιλίας που παρατηρούμε στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες του 50-60, «έσκασε μύτη» ο μάγκας με το τρίκυκλο και «πάντρεψε» τον καθωσπρεπισμό με την αλητεία ναούμ…
«Το λοιπό», αλλάξανε οι μόδες και στον κινηματόγραφο (ναι, στην προπαραλήγουσα ο τόνος!) αρχίσαμε να ακούμε νέες φράσεις. Οι «ευειδείς κορασίδες» έγιναν «φίνες μανταμίτσες» και αργότερα κάπου στα 80s έγιναν «μανούλια». Βέβαια, και πάλι για να μπορέσει να γίνει η «έτσι» σου έπρεπε να μοχθήσεις και να περιμένεις αρκετά για να «γίνει φάση».
80s-90s
Η «μανούρα» ήταν εύκολο να φουντώσει στις «ντισκοτέκ» και γι’ αυτό έπρεπε να «σπάσεις», να «την κάνεις», πώς το λένε «δικέ μου»; Μπήκες; Για να μη σου «την βγουν με κόκκινο» στη δεκαετία του 90 έπρεπε να είσαι προετοιμασμένος. Αν σου ερχόταν μια ιδέα, «έτρωγες φλας» και φυσικά για να συνεννοηθείς με τους «γέρους σου» δυσκολευόσουν με την αργκό. Σαν παιδί έπαιρνες τη «σάκα» σου για το σχολείο και σίγουρα ήσουν το κινητό «κομπιούτερ» που άλλαζε τα 3 κανάλια που υπήρχαν, κατά παραγγελία.
Ό,τι και να λέμε όμως, σήμερα οι φωτογραφίες μας δεν «παίρνουν φως στο φιλμ» ούτε κουβαλάμε «κασετόφωνα» στην εκδρομή αφού δεν υπάρχουν οι κασέτες… Ακούς; Πάνε οι κασέτες… αν δεν ακούς «πάτα το μηδέν»! Η κατάσταση πλέον «δεν υπάρχει» πολλά άλλαξαν και πολλά έμειναν ίδια! Εσένα όλα αυτά σου μοιάζουν εγκλέζικα;
Σας μερσώ!!!
Διάβασε επίσης:
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;