Ένα χωριό τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά από την τουριστική Οία της Σαντορίνης. Ένα γραφικό χωριό γεμάτο με ντόπιους που ζούνε και εργάζονται στο νησί, αλλά και με εκλεκτούς επισκέπτες που αφήνουν πίσω τους τη βουή των πόλεων, και όπως λέει και ο ποιητής, “την πολλή συνάφεια του κόσμου τες πολλές κινήσεις και ομιλίες” και εισχωρούν στην επιβλητική ηρεμία του χωριού, στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική περπατώντας στα πετρόχτιστα ριμίδια που οδηγούν σε αυτήν την άλλη εποχή, που όλοι εμείς κρατάμε σαν θησαυρό στην καρδιά μας. Αυτή είναι η Φοινικιά. 

Τρία μονοπάτια, τρεις ποταμοί, όποιον και να ακολουθήσεις μια υπέροχη και απολαυστική διαδρομή, με προορισμό τον κάμπο, τον παραδοσιακό αμπελώνα και το οινοποιείο, αλλά και τις βορεινές παραλίες του νησιού αγριωπές, με μαύρη άμμο και κόκκινους βράχους μα εντυπωσιακές και επιβλητικές αλλά και σπάνιες, διότι εδώ θα συναντήσεις το κρινάκι της Παναγίας ή θαλασσόκρινο που επιμένει να ανθίζει εδώ και χιλιάδες χρόνια και είναι γνωστό από αρχαίες εικονογραφήσεις στην Κνωσσό και στη Σαντορίνη.

φωτογραφικό υλικό: Αλεξάνδρα Ιλιοπούλου, @lexilio

Στη διαδρομή όλες οι αισθήσεις θα ικανοποιηθούν. Θα κρυφοκοιτάξεις και θα θαυμάσεις υπέροχα κτίσματα και ασβεστωμένες αυλές, θα κρυφακούσεις σιγανές συζητήσεις και γέλια και θα σε τραβήξουν από τη μύτη μυρωδιές και χρώματα λουλουδιών, γιασεμί, αγιόκλημα, γαρδένιες, γεράνια, βουκαμβίλιες αλλά και καλομαγειρεμένο φαγητό. Περπατώντας θα σε γελάσει ο χρόνος και θα γαληνέψει η ψυχή σου.   

Απλότητα, ειλικρίνεια, ομορφιά.

Θύμησες από τα πανηγύρια στην εκκλησία της Ματρώνας και του Ευαγγελλισμού, βιολί λαούτο, τσαμπούνες .. φρεσκοβαμμένα και ζωγραφισμένα μονοπάτια και στολισμένα με βάγια.. γεροντάκια που κάθε πρωί αξημέρωτα ξεκινούσαν για τον κάματο του χωραφιού… γλέντια στην παραδοσιακή κάναβα του Τάσου, τραγούδια πειράγματα και χοροί.. γαϊδουράκια που διέσχιζαν το χωριό για να ξεκινήσει η μέρα.. οι σαντορινιές πατατούλες της κυρα Ρηνιώς..οι εκλεκτοί μεζέδες της κυρα Μαρουλίας..ο κυρ Γιώργης με την αξίνα του που ερχόταν και σκάλιζε και τον δικό μου κήπο γιατί τα κηπευτικά ήταν η ζωή του..

Είναι σίγουρα και η καταγωγή αλλά ένα χωριό είναι οι άνθρωποι του και από εδώ έχουν περάσει ωραίοι άνθρωποι, απλοί, δουλεμένοι που η αισθητική τους είναι η απλότητα και το μέτρο.

Σε αυτό το χωριό που ο χρόνος έχει σταματήσει, σταθμός είναι και το Κρινάκι, η πρώτη ταβέρνα μετά του Τζώρτζη που ξεκίνησε στο έμπα της Φοινικιάς και μνημονεύει το κρινάκι της Παναγίας ή θαλασσόκρινο, που επιμένει εδώ και χιλιάδες χρόνια να φυτρώνει στην καυτή και άνυδρη άμμο του καλοκαιριού και να χαρίζει το σπάνιο άρωμα του σε όσους το παρατηρούν. Χώρος κρασοκατάνυξης και φαγητού, σημείο συνάντησης και συζητήσεων. Η ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα έχει μια ιστορία που κρατάει πάνω από 2500 χρόνια. Ξεκινώντας από τα καπηλειά της αρχαίας Ελλάδας και περνώντας από τα «μαγέρικα» του Βυζαντίου, τις οθωμανικές «λοκάντες» και τα ρεμπέτικα στέκια των προσφύγων της Μικράς Ασίας, η ταβέρνα παρέμεινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας έως τις ημέρες μας.

Το κρινάκι έχει διατηρήσει την αισθητική της παλιάς κάναβας (μικρό οινοποιείο του προηγούμενου αιώνα), τα λινά (υπόγεια δεξαμενή δίπλα στο πατητήρι), το ξυλόφουρνο και όλα τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία της πρώτης κατασκευής. Ακριβώς στην καρδιά του χωριού , με ένα γοητευτικό εσωτερικό χώρο με δύο παραδοσιακούς ψηλοτάβανους θόλους  και ένα μαγευτικό μπαλκόνι με θέα στο Αιγαίο και στο θεατρικό σκηνικό του χωριού.

Tip: Από φέτος, σερβίρει εξαιρετικό Ελληνικό πρωινό.

Εάν βρεθείτε στη Σαντορίνη, αξίζει πραγματικά να επισκεφτείτε αυτό το πραγματικά πανέμορφο χωριουδάκι!