Τρίτη μεσημέρι στην ΑΣΟΕΕ.

Είναι μια συνηθισμένη ηλιόλουστη μέρα. Είμαι στο προαύλιο της και έχει την ιδανική θερμοκρασία για να αράξεις στα παγκάκια και να μιλάς με τις ώρες με το παρεάκι που δημιουργήθηκε από τύχη στο εστιατόριο πριν μια ώρα. Έχει πλάκα να δανειστείς ένα μαχαίρι γιατί ξέχασες να πάρεις και να γνωρίζεις τη διπλανή παρέα και σε μια ώρα να μιλάτε στο προαύλιο. Έτσι δεν ξεκινούν οι καλύτερες φιλίες; Τυχαία και ωραία!

Ο ήχος τους κινητού διακόπτει για λίγο αυτή τη μαγική ατμόσφαιρα. Νομίζω τίποτα δεν θέλω να μου διασπάσει το λιώσιμο μου κάτω από τον ήλιο, Παρ’ όλα αυτά το σηκώνω.

-Έλα! Που είσαι, σε πήρα τηλέφωνο και το πρωί.

-Στο πανεπιστήμιο είμαι, το πρωί ετοιμαζόμουν….

-..και με ξέχασες… δε μιλάς ε;

-Εεεε

-Ε! Να σε πιάσω…!

-Εεε

-Ήθελα να δω αν είσαι καλά!

-Όλα καλά…

-Ήθελα, επίσης να σου πω ότι είδα το δελτίο καιρού. Είπαν ότι αύριο θα βρέξει στην Αθήνα. Ξέρω ότι δε δένεις τα κορδόνια σου, σε παρακαλώ να δέσεις τα κορδόνια σου για να μην πέσεις!

Κοιτάω τον ουρανό, τον ήλιο και τα παπούτσια μου.

-Ότι πεις μαμά μου!

Δεν υπήρχε άλλη απάντηση στον συλλογισμό της.

-Μπράβο, παιδί μου!

Το πρώτο δευτερόλεπτο που έκλεισα το τηλέφωνο δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό που άκουσα, μετά συνειδητοποίησα. Κοίταξα τα λυμένα κορδόνια μου και τα έδεσα. Αφού τα έδεσα, έβαλα τα γέλια και κανείς δεν καταλάβαινε γιατί γελάω τόσο πολύ.

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα; 
www.atakaistoria.gr