Ξημερώματα Παρασκευής, με το marketing κορίτσι του That’s Life, Ειρήνη, βρισκόμαστε κοντά στο τέλος του δεύτερου bachelorette party που διοργανώθηκε για την ίδια νύφη μέσα σε 10 μέρες και τότε με ρωτάει “Αναρωτιέμαι τι θα καταφέρεις να γράψεις αύριο για το site;”

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα και δεν είχα προλάβει να προετοιμάσω τίποτα. Με μια κούπα πολύ μαύρου καφέ στο χέρι ξεκινώ την έρευνα στο ίντερνετ σήμερα το πρωί και πέφτω πάνω σε αυτή φωτογραφία που αποτελεί γνωστό viral:Dance-Like-Theres-Nobody-Watching

…και μόλις είχα βρει το θέμα για το πρώτο άρθρο της ημέρας. Η έμπνευση ήταν στιγμιαία γιατί πρώτον, παρόλο που ήταν μια εργάσιμη μέρα, δεν με ένοιαζε να χορεύω ξέφρενα μέχρι τα ξημερώματα και δεύτερον, γιατί η νύφη τυγχάνει να είναι και zumba instructor και όσο καιρό κάνει μαθήματα δεν είναι λίγες οι γυναίκες που την έχουν πλησιάσει με δάκρυα στα μάτια, ευχαριστώντας την που τις παρακίνησε να χορέψουν για πρώτη φορά στη ζωή τους (και πρόκειται κυρίως για γυναίκες άνω των 45 ετών) και που τις έκανε αφήσουν πίσω τους ενδοιασμούς για το σώμα τους και για το “άραγε, χορεύω ωραία;”

Ο Harry Winston είχε πει “Οι άνθρωποι θα κοιτούν έτσι κι αλλιώς, οπότε φρόντισε να αξίζει το θέαμα”!

Δεν είναι μόνο ο χορός. Είχα έναν φίλο που μια μέρα πήρε ένα δοχείο με κόκκινη μπογιά, βούτηξε τις πατούσες του και άφησε χρωματιστά αποτυπώματα σε κεντρικό πεζόδρομο γιατί του άρεσε η ιδέα πως κάποιοι θα τα κοιτούν και θα χαμογελούν.

Με λίγα λόγια καταπολέμησε το “τι θα σκεφτούν οι άλλοι” και εκφράσου με όποιον τρόπο ορίζει η καρδιά σου, γιατί:

Αγγίζεις τα πιο αγνά σου συναισθήματα

Και πάλι θα χρησιμοποιήσω ένα απόφθεγμα για το χορό “Dance is an emotion in motion” (Ο χορός είναι ένα συναίσθημα σε κίνηση) αλλά μπορεί να εφαρμοστεί για κάθε παραστατική τέχνη και μορφή έκφρασης. Για να κατακτήσεις το “δεν με νοιάζει”, θα πρέπει πρώτα να βουτήξεις στα αίτια του “γιατί με νοιάζει” (τι να κάνουμε; και οι ψυχολόγοι κλέφτες θα γίνουν; χτύπα τους την πόρτα…), και μόλις εντοπίσεις το αίτιο-α, θα ανατρέψεις το μοτίβο συμπεριφοράς και τότε θα σε νοιάζει μόνο να εκφράζεις τα συναισθήματα σου.

Εγκαταλείπεις την τελειοθηρία σου

Νομίζεις πως ο άνθρωπος που δεν διστάζει να εκφραστεί όπως νομίζει, το κάνει επειδή πιστεύει πως είναι τέλειος; Το ακριβώς αντίθετο: το κάνει επειδή δεν τον νοιάζει να είναι τέλειος. Αυτό που εσύ βλέπεις ως αυτοπεποίθηση και άνεση είναι η συνειδητοποίηση πως το τέλειο είναι μια ουτοπία και επειδή ζούμε σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη στιγμή και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σε αυτόν τον πλανήτη, κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να αποδεχτούν το λιγότερο τέλειο εαυτό τους και απλώς να ζήσουν, εδώ και τώρα, δίχως να αναζητούν το ιερό δισκοπότηρο της τελειότητας!

Βγάζεις τους άλλους από τη ζώνη ασφάλειας τους

Μάντεψε και πάλι έχω ένα απόφθεγμα για την περίσταση: Ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, οι Editors λένε σε ένα τραγούδι τους “Every little thing in your life will mean something to someone” (Ακόμα και το πιο μικρό πράγμα στη ζωή σου θα σημαίνει κάτι για κάποιον). Μπορεί να είναι το ότι ξεκίνησες το γυμναστήριο και κάποιοι είδαν την αλλαγή στο σώμα σου. Μπορεί να είναι το γεγονός πως κληρώθηκες στο ανοιχτό πανεπιστήμιο και παρακινήθηκε η μητέρα σου να κάνει το ίδιο γιατί δεν είχε σπουδάσει. Μπορεί να είναι γιατί κάποια είδε τη φίλη μου να χορεύει και τι ρώτησε αν μαθαίνει κάποιο χορό και εκείνη την κάλεσε σε ένα μάθημα της για zumba.

Αν γίνεις εσύ ο ίδιος η αλλαγή που θέλεις, και κατά συνέπεια πάψει να σε νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι, αλλά το τι σκέφτεσαι κάθε φορά που αντικρίζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, τότε το πιθανότερο είναι να επηρεάσεις θετικά και έναν άλλον άνθρωπο και αυτό είναι κάτι μαγικό!

Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο στη μέλλουσα νύφη, Υβόννη, στις δασκάλες μου στο χορό, Μαριάννα και Καλλιόπη, και φυσικά στις φίλες μου που μου τραβούν πάντα το χέρι όταν πάω να πλησιάσω σε ένα σκαμπό 😉