Σήμερα θεωρείται γκουρμέ λιχουδιά και κοσμεί τα πιο ακριβά πιάτα, με μια ασταμακαρονάδα να κοστίζει πολλές δεκάδες ευρώ σε ένα καλό εστιατόριο. Ωστόσο, κάτι που προφανώς δεν το γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι κάποτε, ο αστακός δεν είχε καμία σχέση με… τη πολυτέλεια και την εκλεπτυσμένη γεύση. Αντιθέτως, στον 19ο αιώνα, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν τόσο άφθονος που αποτελούσε τη βασική τροφή των φτωχών και των φυλακισμένων!
Στις αμερικανικές φυλακές, οι κρατούμενοι σιτίζονταν καθημερινά με αστακό, σε τέτοιο βαθμό που το θεώρησαν βάναυση μεταχείριση. Μάλιστα, την κατανάλωση του δεν την έβλεπαν ως απόλαυση αλλά ως τιμωρία, καθώς οι αστακοί (που τότε σίγουρα ήταν και εν αφθονία) αποκαλούνταν περιφρονητικά «κατσαρίδες της θάλασσας». Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η αγανάκτησή τους ήταν τόσο έντονη, που ύστερα από πολλές προσπάθειες και κόντρες με τις αρχές, πέτυχαν να περάσει νόμος που περιόριζε την κατανάλωση αστακού σε τρεις φορές την εβδομάδα! Η παραπάνω εικόνα μπορεί να μοιάζει απίστευτη σύμφωνα με τα δεδομένα που επικρατούν σήμαρα, όμως αντικατοπτρίζει την αντίληψη της εποχής. Ο αστακός, λόγω της αφθονίας του, θεωρούνταν χαμηλής αξίας τροφή, κατάλληλη μόνο για τους φτωχούς, τους υπηρέτες και τους κρατούμενους. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές δεκαετίες, έτσι ώστε να αλλάξει η ζήτηση και η εμπορική του εκμετάλλευση, για να αρχίσει να αποκτά την πολυτελή φήμη που έχει σήμερα. Ποιος θα φανταζόταν λοιπόν τότε ότι αυτό το «καθημερινό φαγητό των φυλακών» θα έφτανε μια μέρα να πωλείται πάνω από 100 ευρώ το κιλό και να θεωρείται έμβλημα γαστρονομικής πολυτέλειας; Τελικά, times are… changing!
Leave a Reply