Για τη γενιά των boomers, η «κρίση μέσης ηλικίας» είχε ξεκάθαρα σύμβολα: ένα σκουλαρίκι, μια μηχανή, ένα διαζύγιο ή μια παράνομη σχέση. Εκδηλώσεις ενός υπαρξιακού τριγμού μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας. Οι γονείς των millennials μεγάλωσαν με το δόγμα της ασφάλειας και της τάξης – δουλειά, γάμος, σπίτι, παιδιά, συνταξιοδότηση. Το οποιοδήποτε «ξέσπασμα» έξω από αυτό το καλούπι θεωρούταν κρίση, και όχι φυσική ανάγκη για αυτοέκφραση.

Οι millennials, όμως, μπήκαν στην ενήλικη ζωή με πολύ διαφορετικά δεδομένα. Απόφοιτοι του 2008, βγήκαν στην αγορά εργασίας μέσα σε παγκόσμια ύφεση, με μηδενική οικονομική ασφάλεια, υπέρογκα φοιτητικά δάνεια και ελάχιστες προοπτικές. Αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν και να καθυστερήσουν τις «παραδοσιακές» φάσεις ζωής – γάμους, παιδιά, ιδιοκατοίκηση – και στην πορεία δημιούργησαν έναν εντελώς νέο τρόπο ύπαρξης.

Αντί για κρίση, επέλεξαν εξερεύνηση. Αντί για καταπίεση, προτίμησαν έκφραση. Επέλεξαν την ψυχοθεραπεία, την αποδοχή της ευαλωτότητας, την πολιτική εγρήγορση, τον εναλλακτικό τρόπο ζωής, τις ρευστές ταυτότητες και σχέσεις. Τα τατουάζ στα 35 ή μια νέα καριέρα στα 40 δεν είναι «σημάδια κρίσης», αλλά φυσική εξέλιξη.

Οι millennials ζουν μέσα σε συνεχείς κρίσεις – υγειονομικές, πολιτικές, περιβαλλοντικές – και έχουν μάθει να προσαρμόζονται, να επαναπροσδιορίζουν, να επιβιώνουν. Αν η προηγούμενη γενιά απαντούσε στην καταπίεση με ασφάλεια, οι millennials απαντούν στην ανασφάλεια με ελευθερία. Και παρότι δέχονται κριτική από νεότερες γενιές, η πορεία τους ανοίγει δρόμους και προσφέρει πρότυπα ζωής πιο αυθεντικά, χωρίς ντροπή για το διαφορετικό.

Η «κρίση μέσης ηλικίας» για τους millennials δεν είναι τελικά κρίση. Είναι η συνεχής πορεία προς την αυτογνωσία – ένας δρόμος γεμάτος επαναπροσδιορισμό, χιούμορ, και, κάποιες φορές, ένα λαμπερό σκουλαρίκι στο αυτί.

Leave a Reply

Your email address will not be published.