Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης, μια ημέρα αφιερωμένη στην εκφραστική δύναμη και την ανεκτίμητη αξία της τέχνης σε όλες τις μορφές της, ταξιδεύουμε μέσα από τα χρώματα και τις γραμμές που συνθέτουν τον κόσμο της ζωγράφου Βαρβάρας Γεροδήμου. Η Βαρβάρα, με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό της, με 2 Best sellers της Bizart (Love Tree & Olive Tree), μας καλεί να βυθιστούμε σε ένα κόσμο όπου οι καμβάδες ζωντανεύουν, τα χρώματα αφηγούνται ιστορίες και η κάθε δημιουργία εκφράζει μοναδικά συναισθήματα και ιδέες. Με τον “Ερωτευμένο άνεμο” από τη σειρά ΦΩΣ και με πολλά ακόμα έργα της μας ταξιδεύει με τον δικό της μοναδικό τρόπο! Η Βαρβάρα Γεροδήμου δέχτηκε με χαρά να μας μιλήσει και να μας μεταφέρει στο «χρυσό» κόσμο της!
T.L.:Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε και σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι η ζωγραφική θα είναι το επάγγελμά σας;
Β.Γ.: Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε ήταν που ξεκίνησα να ζωγραφίζω… Στο πατρικό μου σπίτι είχαμε ένα δωμάτιο γεμάτο βιβλία. Τα άλμπουμ με έργα ζωγράφων ήταν στο κάτω κάτω ράφι οπότε για ένα μικρό παιδί ήταν εύκολο να τα φτάσει, να τα ανοίξει και…. η μαμά μου λέει ότι από τότε δεν χρειαζόταν να με ψάχνει – συνήθως ήμουν εκεί, στο πάτωμα με κάποιο άλμπουμ στα χεράκια μου.
Έτσι ξεκίνησε ο μεγάλος μου έρωτας για την τέχνη που κρατάει μέχρι και σήμερα… με ένα μικρό διάλειμμα στα 18 μου – για να καταλάβω εγώ και οι γονείς μου ότι το Πολυτεχνείο δεν είναι το μέλλον μου. Τότε ήταν που στράφηκα προς την τέχνη της χρυσοχοΐας, που σαν επάγγελμα άρεσε στους γονείς μου πιο πολύ από αυτό του ζωγράφου. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο συναρπαστική εμπειρία. Η θέα του χρυσού στην ρευστή μορφή, και μετά του μετάλλου όταν παγώνει ήταν μοναδική. Αργότερα όταν ασχολήθηκα με τη ζωγραφική, το μεταλλικό, χρυσό χρώμα ήταν παρόν σχεδόν σε όλα τα έργα μου.
Love Tree
T.L.:Φαντάζομαι πως η ζωγραφική στη ζωή σας θα ήταν πάντα ένα χόμπι. Όταν έγινε επάγγελμα, σταμάτησε να είναι χόμπι ή όχι;
Β.Γ.: Ρωτήσατε πότε έκανα την ζωγραφική το επάγγελμα μου, και αν ήταν και είναι το «hobby» μου. Η Ζωγραφική δεν ήταν μόνο το «hobby» μου. Ήταν ανάγκη – έπρεπε να ζωγραφίζω! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ερχόντουσαν εικόνες στο μυαλό μου… προσπαθούσα να τις κρατήσω στη μνήμη μου και το πρωί να τις αποτυπώσω στο χάρτη, μετά στον καμβά… και έτσι συνέχεια…Αν είναι επάγγελμα… Επάγγελμα σημαίνει να κερδίζεις χρήματα από αυτή την δουλειά, άρα να ορίσεις την τιμή για το έργο σου. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για μένα. Ναι υπάρχουν ώρες που δουλεύεις στο εργαστήριο, αλλά υπάρχουν και ώρες που ονειρεύεσαι τον πίνακα, που μαζεύεις στοιχεία… καμιά φορά ένας πίνακας, ωριμάζει σε ένα και δύο χρόνια. Μετά υπάρχει το αποτέλεσμα και.. η ζήτηση που μας ορίζουν την τελική τιμή. Σας πληροφορώ ότι αυτή η τιμή δεν έχει μεγάλη σχέση με την κούραση και αγωνία του καλλιτέχνη. Για να είναι «καλά» πιστεύω (κάθε) καλλιτέχνης, η αμοιβή του χρειάζεται να συμπληρωθεί με κάτι ακόμα – με την αναγνώριση – και αυτή μετράει πολύ περισσότερο από τα χρήματα, τουλάχιστον για μένα.
T.L.:Έχετε συμμετάσχει σε αξιόλογες εκθέσεις, όπως το Salon d’Automne στο Grand Palais και σε άλλες. Πώς αυτές οι εμπειρίες έχουν επηρεάσει την εξέλιξή σας ως καλλιτέχνη;
Β.Γ.: Η συμμετοχή μου στις εκθέσεις, ειδικά στην αρχή της καλλιτεχνικής μου πορείας ήταν εποικοδομητική. Μπορείς να συγκρίνεις τα δικά σου έργα με έργα άλλων ζωγράφων, γνωρίζεις άλλους ανθρώπους με παρόμοιες ανησυχίες. Μαθαίνεις πολλά πράγματα για το κόσμο όπου ανήκεις, ο οποίος είναι πολύ ιδιαίτερος και πολύπλοκος.
Olive Tree Classic
T.L.:Η κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου στην Πανελλήνια έκθεση είναι ένα σημαντικό επίτευγμα! Αυτή η αναγνώριση, νιώσατε ότι σας άγχωσε στο να αποδείξετε ακόμα περισσότερα για τη δουλειά σας;
Β.Γ.: Άγχος έχω για τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν τα έργα μου αυθεντικά ή ελαιογραφίες στα σπίτια τους. Νιώθω πραγματικά μεγάλη μου τιμή ότι αυτοί οι άνθρωποι διάλεξαν τα δικά μου έργα να τούς συνοδεύουν στην καθημερινή ζωή τους. Οι πίνακές μου «ζουν» στα σπίτια τους και για αυτό τους ευχαριστώ πολύ.
T.L.:Με τα χρόνια, πώς εξελίχθηκε το καλλιτεχνικό σας στιλ; Υπάρχουν συγκεκριμένες εκθέσεις ή περίοδοι στην καριέρα σας που σηματοδοτούν σημαντικές αλλαγές ή εξελίξεις;
Β.Γ.:Ναι, στην καλλιτεχνική μου πορεία υπάρχει εξέλιξη, υπάρχουν αλλαγές. Γενικά μου αρέσει να ψάχνω και να ανακαλύπτω καινούριους καλλιτεχνικούς δρόμους. Με επηρεάζουν πολύ τα γεγονότα στην ζωή μου, αλλά και στο περιβάλλον, στον κόσμο. Η λιτότητα στην αρχή έδωσε χώρο στα πιο πλούσια χρώματα, στα πιο πολλά διακοσμητικά στοιχεία… Αργότερα με την οικονομική κρίση, μπήκαν γκρίζα χρώματα στην παλέτα μου. Μέχρι που, χάρη στην κόρη μου χρησιμοποίησα το φως, το ηλεκτρονικό φως! Σαν ένα χρώμα επιπλέον. Ένα φως ενάντια στην κρίση! Έγιναν δύσκολα έργα, αλλά εντυπωσιακά. Ακολουθεί περίοδος όπου τα «αιώνια ερωτήματα» σημαδεύουν τα έργα μου. Δεν υπάρχουν απαντήσεις, μόνο ερωτήματα. Τώρα συγκεντρώνομαι στην μελέτη των αρχαίων αγαλμάτων. Πού ακριβώς κρύβεται η ομορφιά εγκλωβισμένη σε αυτά τα μάρμαρα;
wind in love (night)
T.L.:Ως μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τέχνης, πώς βλέπετε τον ρόλο τέτοιων οργανισμών στην υποστήριξη των καλλιτεχνών και στην προώθηση της τέχνης παγκοσμίως; Αυτή η σχέση σας έχει ανοίξει νέες ευκαιρίες ή συνεργασίες;
Β.Γ.: Έχω προσέξει ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει τάση να προβάλλουν τον καλλιτέχνη πολύ περισσότερο από το έργο του. Με αποτέλεσμα να έχουμε πολύ γνωστούς καλλιτέχνες με πολύ μέτρια έργα. Σήμερα ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να τον ονομάζουν καλλιτέχνη, πολλές φορές δεν συγκεντρώνεται να δημιουργήσει έργο, μόνο τρέχει να κάνει δημόσιες σχέσεις. Αυτό σημαίνει ενδεχομένως ότι υπάρχει κάποιο λάθος στην λειτουργία των οργανισμών που ασχολούνται με την υποστήριξη των καλλιτεχνών και την προώθηση της τέχνης.
T.L.:Η έκθεση σε διάφορες χώρες και πολιτιστικά πλαίσια, όπως στην Μπιενάλε του Πεκίνου, πρέπει να σας έχει εκθέσει σε διάφορες καλλιτεχνικές επιρροές. Πώς αυτές οι εμπειρίες έχουν διαμορφώσει το καλλιτεχνικό σας όραμα ή έχουν εισαγάγει νέα στοιχεία στη δουλειά σας;
Β.Γ.: Κάθε ζωγράφος έχει μεγάλη «οπτική» ευαισθησία. Πολλά έργα τέχνης από διάφορες εκθέσεις και μουσεία με έχουν εντυπωσιάσει. Σίγουρα κάτι μου έχουν δώσει, κάπως με έχουν αλλάξει, άρα και τη δουλειά μου. Δεν γίνεται να μην υπάρχει επιρροή. Το ερώτημα είναι, τι και σε πόσο βαθμό αφήνεις να σε επηρεάζει.
T.L.:Με εκθέσεις σε γκαλερί όπως το Kapopoulos Fine Arts και η Mihalarias Art Gallery, τι ψάχνετε σε μια συνεργασία γκαλερί; Πώς επηρεάζουν αυτές οι συνεργασίες τον τρόπο παρουσίασης και αντίληψης της δουλειάς σας;
Β.Γ.: Πιστεύω ότι καλό είναι οι νέοι καλλιτέχνες να αναζητήσουν έναν επιμελητή εκθέσεων ο οποίος θα τους συμβουλέψει ποιες εκθέσεις είναι κατάλληλες για να παρουσιάσει τα έργα του. Άλλη λύση είναι η συνεργασία με μία γκαλερί με έμπειρους ανθρώπους ή manager.
Στα κρίσιμα χρόνια η κόρη μου πήρε αυτό το ρόλο του manager και εγώ μπορούσα να συγκεντρωθώ στην δουλειά μου.
wind in love (day)
T.L.:Για τους αναδυόμενους ζωγράφους που θέλουν να μπουν στον κόσμου της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων εκθέσεων, γκαλερί και διεθνών εκθέσεων, τι συμβουλές θα δίνατε με βάση την εμπειρία σας;
Β.Γ.: Ο κόσμος της τέχνης είναι πολύπλοκος, γεμάτος παγίδες, όπου μπορεί κανείς να χάσει τα χρήματά του αλλά και πολύτιμο χρόνο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χωρίς δισταγμό εκμεταλλεύονται τους (από την φύση τους εύπιστους) καλλιτέχνες.
T.L.:Ανατρέχοντας στην καριέρα σας και στην ποικιλία των θεμάτων που έχετε εξερευνήσει, ποιος ελπίζετε να είναι ο διαρκής αντίκτυπος ή η κληρονομιά της δουλειάς σας; Πώς θέλετε να επηρεάσετε ή να εμπνεύσετε τις μελλοντικές γενιές;
Β.Γ.: Ναι, έχω την τύχη να αρέσουν τα έργα μου. Βλέπω από τους μαθητές μου, ότι τους αγγίζει ο τρόπος που δουλεύω, και συνεχίζουν, ακόμα όταν φεύγουν από μένα να δουλεύουν με την ίδια τεχνική, ακόμα και με τα ίδια θέματα.Έχω συναντήσει και αντίγραφα των έργων μου από αγνώστους ζωγράφους. Πριν ένα μήνα μου στείλανε φωτογραφία αντιγράφου της «Περσεφόνης» μου από την Γερμανία!
Αυτό με την ευκαιρία να αναφέρω έχει συνεισφέρει πολύ και η εταιρεία Bizart. Συνεργαζόμαστε 20 χρόνια και έτσι τα έργα μου ως ελαιοτυπίες (αντίγραφα) «μπήκαν» σε πολλά σπίτια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
T.L.:Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τη δική σας δημιουργική διαδικασία, από την αρχική ιδέα έως τις τελευταίες πινελιές ενός πίνακα; Πώς αποφασίζετε για τα θέματα, τα χρώματα, τα υλικά και τις τεχνικές για κάθε κομμάτι;
Β.Γ.: Δεν υπάρχει ένας τρόπος. Καμία φορά ξαφνικά μου έρχεται μία ιδέα, αλλά όχι ολοκληρωμένη. Κατά καιρούς γυρίζει, με ενοχλεί, για να μην την ξεχάσω. Αυτό μπορεί να κρατήσει και χρόνια μέχρι να «ωριμάσει» και να ξεκινήσω να την δουλεύω. Οι καλύτερες ιδέες έρχονται την νύχτα, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος. (Δίπλα στο κρεβάτι έχω χαρτί και μολύβι, εκεί σημειώνω κάτι για το πίνακα ή ένα ποίημα που μόλις ήρθε στο μυαλό μου.) Κάθε βράδυ βλέπω τον μελλοντικό μου πίνακα πιο καθαρά. Το πρωί προσπαθώ να τον δω στο χαρτί. Καμιά φορά χρειάζομαι μοντέλο ή να ψάξω για φωτογραφικό υλικό στο ίντερνετ ή να κάνω μόνη μου φωτογραφίες. Όταν είμαι έτοιμη πάω στον καμβά. Για κάποιες εργασίες μπορεί να έχω ηλεκτρικό φως. Όταν όμως ξεκινάνε τα χρώματα πρέπει να δουλεύω με το φως της μέρας. Το εργαστήριο μου έχει όπως πρέπει τα παράθυρα προς τον βορρά. Έχω και την κατάλληλη μουσική – για την ολοκλήρωση του έργου ή για τα πολύ δύσκολα σημεία διαλέγω το Αdagio tou Albinoni.
T.L.:Κατά την άποψή σας, ποιος ο ρόλος που παίζει η τέχνη, και ειδικότερα η ζωγραφική, στην κοινωνία σήμερα; Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες έχουν ευθύνη να αντανακλούν ή να αμφισβητούν τα κοινωνικά ζητήματα μέσω της δουλειάς τους;
Β.Γ.: Ο ρόλος της τέχνης ήταν, είναι και θα είναι μεγάλος στην ζωή του ανθρώπου. Η τέχνη είναι σαν αόρατα νήματα που ενώνουν τους ανθρώπους αμφισβητώντας τον χρόνο, την απόσταση και πολλά ακόμη. Κοιτάζεις έναν πίνακα και βλέπεις το σημείο που ακουμπούσε το πινέλο που κρατούσε ένας καλλιτέχνης πριν 200 χρόνια. Και αισθάνεσαι μία συγκίνηση, πολύ πιθανόν παρόμοια με τη συγκίνηση του καλλιτέχνη τότε. Αυτή η συγκίνηση είναι η ψυχή ενός αυθεντικού έργου τέχνης. Σήμερα η τεχνίτη νοημοσύνη μπορεί να δημιουργήσει φανταστικά έργα, πανέμορφα, χωρίς παραμικρό λάθος αλλά.. άψυχα! Ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει την ανάγκη να δημιουργήσει την τέχνη και ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει ανάγκη να εισπράττει από την τέχνη.
Τώρα αν οι καλλιτέχνες έχουν την ευθύνη να αντανακλούν ή να αμφισβητούν τα κοινωνικά ζητήματα; Κάθε καλλιτέχνης από την φύση του έχει αυξημένη ευαισθησία. Αυτό πιστεύω είναι αρκετό να αντιδράσει (καμία φορά χωρίς να το ξέρει ο ίδιος) στα κοινωνικά προβλήματα ή ως στρατιώτης ή ως νοσοκόμα. Μην ξεχνάμε και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά!
T.L.:Σας ευχαριστώ πολύ! πάντα έμπνευση και δημιουργικότητα ευχόμαστε!
Β.Γ.: Εγώ σας ευχαριστώ! Να είστε καλά!
Μάθε τα πάντα για την ίδια και τα έργα της στο www.gerodimou.com.
Ακολούθησέ την στο Instagram
- Συνέντευξη/Επιμέλεια: Μάρθα Κατσαρού
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;
Leave a Reply