Το καλύτερο τζαρτζάρισμα που έχω ευχαριστηθεί ποτέ στη ζωή μου δεν το έκανε κάποιος ποδοσφαιριστής σε γήπεδο. Το έκανε ο Tom Miller, ένας μαραθωνοδρόμος, επάνω στον Jock Semple, αλυτάρχη στον μαραθώνιο της Βοστώνης που πραγματοποιήθηκε στις 19 Απριλίου του 1967. Λίγα δευτερόλεπτα πριν είχε προσπαθήσει με απερίγραπτη μανία να βγάλει από τον αγώνα την κοπέλα του Miller, Kathrine Switzer, την πρώτη γυναίκα που συμμετείχε ποτέ στον περίφημο αγώνα. Την αγριάδα στο πρόσωπο του Semple δεν την ξέχασε ποτέ. Όπως και κανείς δεν ξέχασε την υπέρβαση και την αυταπάρνηση που έδειξε για να τερματίσει τον μαραθώνιο και να δείξει σε όλο τον κόσμο πως οι γυναίκες μπορούν κι αυτές να αγωνίζονται και να κατακτούν.
Οι Παγκόσμιες Ημέρες είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ξεχνάς τις ευθύνες σου όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Να θυμάσαι με δόσεις τα άτομα με αναπηρία, την τρίτη ηλικία, τα ζώα, την γυναίκα. Ωστόσο η Kathrine Switzer είναι από εκείνες τις ξεχωριστές περιπτώσεις που αξίζει αναφοράς για τον “αγώνα” που έκανε να αλλάξει τον κόσμο και να απαλλάξει τις επόμενες γενιές από το μίσος και την προκατάληψη.
Η στιγμή που άρχισε να τρέχει στον αγώνα είναι η πιο διάσημη στα 115 χρόνια ιστορίας του περίφημου μαραθώνιου. Η μόλις 19χρονη τότε Switzer που σπούδαζε δημοσιογραφία, λάτρευε να τρέχει. Και το είχε βάλει σκοπό να αγωνιστεί. Για μήνες έκανε προπόνηση με τον Anrie Briggs, τρέχοντας αποστάσεις 30 μιλίων, έτσι ώστε να είναι σίγουρη πως θα τερματίσει. Αφού τσέκαραν τους κανονισμούς πως δεν υπήρχε γραπτή απαγόρευση για την συμμετοχή γυναικών, καταχωρήθηκε στους καταλόγους ως “K.V. Switzer, No. 261”.
Μόλις δύο μίλια μέσα στον αγώνα οι παρατηρητές άρχισαν να προσπαθούν να την βγάλουν εκτός. Οι τακτικές τους τρομακτικές. Υπήρχε αναταραχή. Ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την στιγμή που ο Jock Semple κατέβηκε από ένα λεωφορείο και όρμησε κατά πάνω της ουρλιάζοντας: “Δώσε μου αυτά τα νούμερα και τσακίσου φύγε από τον αγώνα μου!”. Η ματιά του στοιχειώνει ακόμα την Switzer. Κάπου εκεί ο αθλητής του αμερικάνικου ποδοσφαίρου και σφαιροβόλος Miller, ανέλαβε δράση και με ένα απίθανο σπρώξιμο έκανε τον Semple κυριολεκτικά να πετάξει! Τα φλας άστραψαν και η ιστορία είχε ήδη γραφτεί.
Η Switzer συνέχισε να τρέχει. Ένιωθε τρομοκρατημένη, ταπεινωμένη αλλά τελικά πιο αποφασισμένη από ποτέ. Θα γυρίσει και θα πει στον Briggs “θα τερματίσω τον αγώνα ακόμα κι αν χρειαστεί να το κάνω γονατιστή”. Στην υπόλοιπη διαδρομή όλα είχαν ηρεμήσει, ακόμα και οι προκλητικοί δημοσιογράφοι που την ρωτούσαν “τι προσπαθούσε να αποδείξει”. Ενώ έτρεχε αναρωτιόταν γιατί οι υπόλοιπες γυναίκες δεν γνώριζαν πόσο όμορφα είναι τα αθλήματα. Μέχρι που διαπίστωσε πως δεν έφταιγαν εκείνες. Δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία για να το διαπιστώσουν.
Με τον τερματισμό της, σε 4 ώρες και 20 λεπτά, η Switzer θα έδινε ευκαιρία σε εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο. Την επόμενη ημέρα η κόντρα της με τον Semple ήταν σε όλες τις εφημερίδες. Χάρη στο θάρρος της πολλές αθλήτριες ζουν σήμερα το όνειρό τους και αγωνίζονται επαγγελματικά. Μετά από εκείνη την ιστορική ημέρα η ζωή της Switzer άλλαξε και μαζί η γυναικεία προσωπικότητα που έκανε ένα ακόμα τεράστιο βήμα προς την ισότητα και τον σεβασμό.
