Πριν από 159 χρόνια, το 1853, στη Νέα Υόρκη ο Αφροαμερικανός μάγειρας Τζορτζ Κραμ, αγανακτισμένος με έναν πελάτη του εστιατορίου του, αποφάσισε να του σερβίρει τις πατάτες που παρήγγειλε τόσο λεπτοκομμένες, ώστε να μην δυσκολεύεται να τις πιάσει με το πιρούνι του! Αυτή η «πρωτοτυπία» θα αποδειχθεί τεράστια επιτυχία αργότερα, θεμελιώνοντας την τηγανητή πατάτα ως ένα από τα πιο αγαπημένα, δημοφιλή και, ενίοτε, ένοχα σνακ.

Βέβαια, η ιστορία αυτή αμφισβητήθηκε από την Ευρώπη, αφού η Γαλλία και το Βέλγιο ερίζουν για την προέλευσή της. Στο Βέλγιο, μάλιστα, σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί η πατρότητα της τηγανητής πατάτας, ιδρύθηκε στην πόλη Μπριζ το «Friet Museum», όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν παραπάνω από 400 συσκευές και μαγειρικά σκεύη για την παραγωγή της, μεταξύ άλλων.

Πως, όμως, προήλθε ο όρος «French Fries»; Οι Βέλγοι πιστεύουν ότι αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου, όταν Αμερικανοί στρατιώτες έφτασαν στο Βέλγιο και δοκίμασαν τηγανητές πατάτες. Επειδή η επίσημη γλώσσα των Βέλγων τότε ήταν Γαλλικά, διατηρήθηκε ο όρος «Γαλλικές Πατάτες». Παρόλα αυτά, στη νότια Ολλανδία ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος «Flamish Fries», δηλαδή Φλαμανδικές πατάτες.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η τηγανητή πατάτα έγινε ανάρπαστη στην Αμερική, όπου οι μεγαλύτερες αλυσίδες fast-food τις υιοθέτησαν σε όλα τα γεύματά τους. Αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, αφού έρευνα του Πανεπιστημίου Άστον του Μπέρμιγχαμ έδειξε ότι τόσο η γεύση όσο και η μυρωδιά από τις τηγανητές πατάτες, μας «ξυπνούν» ευχάριστες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία ή από περίοδο διακοπών, βοηθώντας μας έτσι να χαλαρώσουμε και να νιώσουμε καλά!

Γιώργος Αρβανιτάκης