Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να φωνάζει “βάλε ζακέτα”, ενώ πριν λίγο έλεγες πως δε θα γίνεις ποτέ σαν τη μάνα σου; Ή μήπως προσπαθείς να είσαι cool, αλλά το παιδί σου ανεβαίνει στο τραπέζι και δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις; Καλωσήρθες στον υπέροχο και μπερδεμένο κόσμο της ανατροφής των παιδιών, όπου τίποτα δεν είναι «σωστό» ή «λάθος», αλλά πολλά εξαρτώνται από τον τύπο γονιού που έχεις υιοθετήσει, συνειδητά ή όχι. Οι ψυχολόγοι εδώ και δεκαετίες έχουν καταλήξει σε τέσσερις βασικούς τύπους γονέων. Δεν είναι κουτάκια – είναι περισσότερο τρόποι να καταλάβουμε πώς σχετιζόμαστε με τα παιδιά μας (και, μεταξύ μας, πώς σχετίζονταν και οι δικοί μας μαζί μας).
Ο αυταρχικός γονιός – «Γιατί έτσι!»
Είναι ο γονιός που δίνει εντολές χωρίς πολλά-πολλά. Η πειθαρχία έχει την τιμητική της, η στοργή είναι λίγο πιο φειδωλή, και η φράση-σήμα κατατεθέν είναι το διαχρονικό: «Εγώ το λέω, εσύ το κάνεις.» Τα παιδιά αυτών των γονιών συχνά γίνονται υπεύθυνα και πειθαρχημένα, αλλά πολλές φορές έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυσκολεύονται να εκφραστούν.
Ο δημοκρατικός γονιός – «Σ’ αγαπώ, αλλά υπάρχουν όρια»
Εδώ μιλάμε για ισορροπία. Είναι ο τύπος που ακούει, συζητά, θέτει όρια, αλλά δεν τα επιβάλλει με τσαμπουκά. Οι ψυχολόγοι λένε ότι είναι το πιο «υγιές» στυλ ανατροφής. Τα παιδιά αυτών των γονιών συνήθως έχουν αυτοπεποίθηση, κοινωνικότητα και συναισθηματική σταθερότητα. Ναι, ο ιδανικός τύπος – στα χαρτιά. Γιατί στην πράξη; Μμμ, όλοι προσπαθούμε να είμαστε τέτοιοι, αλλά κάπου στη μέση του homework και του «δεν θέλω μπρόκολο» ξεφεύγουμε λίγο.
Ο επιεικής γονιός – «Κάνε ό,τι νιώθεις»
Όρια; Ποια όρια; Είναι ο γονιός που δεν αντέχει να βλέπει το παιδί του να στενοχωριέται και αφήνει τα πάντα… στο συναίσθημα. Πολλή αγάπη, αλλά λίγη καθοδήγηση. Το αποτέλεσμα; Παιδιά που μεγαλώνουν με αυτοπεποίθηση, αλλά δυσκολεύονται να ελέγξουν τα συναισθήματα ή να ακολουθήσουν κανόνες. Είναι το «καλός μπαμπάς» στα μάτια των άλλων παιδιών, αλλά το δικό του… κάνει party στις 11 το βράδυ με Nutella.
Ο αδιάφορος γονιός – «Αρκεί να μη με ενοχλείς»
Ο πιο αποστασιοποιημένος τύπος. Μπορεί να είναι συναισθηματικά απόμακρος, εξαντλημένος ή απλώς χαμένος στην πίεση της καθημερινότητας. Δεν είναι απαραίτητα «κακός», αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα παρών. Τα παιδιά αυτών των γονιών μπορεί να νιώσουν ανασφάλεια, μοναξιά ή να αναζητούν αλλού προσοχή και αποδοχή.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν είναι 100% ένας τύπος. Είμαστε ένα mix από όλα, ανάλογα με τη μέρα, τον ύπνο που (δεν) έχουμε ρίξει και τα βιώματά μας. Το ζητούμενο δεν είναι να πάρεις βραβείο «γονιού της χρονιάς». Είναι να αναγνωρίσεις πού βρίσκεσαι και –αν θέλεις– να κάνεις μικρά βηματάκια προς τον γονιό που θες να είσαι. Γιατί, στο τέλος της μέρας, αυτό που μετράει περισσότερο δεν είναι πόσους κανόνες έθεσες ή πόσα όρια ανέχτηκες… αλλά αν το παιδί σου νιώθει πως έχει δίπλα του έναν άνθρωπο που το αγαπά – κι ας του λέει καμιά φορά να φορέσει ζακέτα.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;
Leave a Reply