Κυριακή μεσημέρι, χωριό
Κλασσικό κυριακάτικο τραπέζι στο χωριό. Είχαμε πάει μαζί με το Λευτέρη να τον γνωρίσω και στην υπόλοιπη οικογένεια. Ήθελα να τον γνωρίσω στον παππού, στη γιαγιά και τη θεία και φυσικά άθελα μου τον γνώρισε όποια κουτσομπόλα πέρασε «τυχαία» εκείνη τη μέρα από το σπίτι της γιαγιά και του παππού. Καθίσαμε στο τραπέζι.
-Καλώς όρισες Λευτέρη στο σπίτι μας, λέει ο παππούς μου
-Καλώς σας βρήκα, κύριε Παντελή
-Πάμε να κάτσουμε να φάμε! Η γιαγιά της Ειρήνης έχει ετοιμάσει τόσα φαγητά που δε χωράνε στο τραπέζι!
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι και οι συζητήσεις φούντωναν ολοένα και περισσότερο, και πότε θα παντρευτείτε, και πότε λέτε να κάνετε παιδί, και σε ποιο σπίτι θα μείνετε, και μήπως να πάρετε ένα οικογενειακό αμάξι και… και… και… τέτοιες στιγμές με κάνουν να νιώθω τόσο άβολα. Η γιαγιά μου με κατάλαβε. Εκείνη τη στιγμή που όλοι στο τραπέζι ρωτούσαν ερωτήσεις και εγώ είχα ένα παγωμένο χαμόγελο, διακόπτει τη συζήτηση η γιαγιά και λέει:
-Από το πιάτο που θα φας,το δοκιμάζεις πρώτα! Ειρήνη και Λευτέρη, λέω να δοκιμάσετε πρώτα την πατατοσαλάτα.
Εκείνη τη στιγμή σταμάτησαν όλοι να ρωτάνε για γάμους, κουφέτα και παιδιά και ο παππούς ξεκίνησε τις ιστορίες από τη Κατοχή.
Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ατάκα που ήθελε να γίνει ιστορία!
Εγώ είμαι η Μαρία ή Τσατσάκη όπως με φωνάζουν οι περισσότεροι και είμαι αυτή που γράφει τις ιστορίες.
Άκουσες μια ατάκα που σου άρεσε;
Είπες μια ατάκα που σου άρεσε;
Η ατάκα σου θα γίνει ιστορία για να μείνει στην ιστορία!
Θέλεις να μου στείλεις τη δική σου ατάκα;
www.atakaistoria.gr
