Σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε τι θέλουμε πιο πολύ ακόμα και στα πιο ασήμαντα διλήμματα. Πώς να βάψω τα νύχια μου; Μπορεί αυτό να μας προβληματίσει για ώρες, ακόμα και για μέρες. Να κάνουμε γκάλοπ στο insta, να ψάξουμε στο pinterest σχέδια, χρώματα, σχήματα για κάθε εποχή και περίσταση. Κι όλο αυτό για να αποφασίσουμε τελικά με τι είδους νύχια θα πορευτούμε για τον επόμενο μήνα όπου θα τα ξαναφτιάξουμε. Ατελείωτα λεπτά χαμένα για να αποφασίσουμε αν θα πάμε στο τάδε μαγαζί ή στο δείνα, και τελικά σε κανένα να μην νιώθουμε την ικανοποίηση που περιμέναμε.
Γιατί δεν αντλούμε την ικανοποίηση; Μήπως μπουχτίσαμε κι από νύχια κι από ρούχα κι από νυχτερινά μαγαζιά κι από γεύσεις; Έχουμε υπέρ ερεθίσει όλες μας τις αισθήσεις που πλέον τίποτα δεν τις ερεθίζει παραπάνω κι έτσι όλα μοιάζουν άοσμα, άγευστα και άχρωμα. Σε μια εποχή που όλα τα ζούμε στην υπερβολή τους και που ακόμα και τα παιδιά δημοτικού μπουχτίζουν από πληροφορία, χάσαμε την απόλαυση.
Δεν χάσαμε μόνο την απόλαυση αλλά και τον εαυτό μας. Για να γίνω πιο σαφής, δεν βρήκαμε ποτέ τον εαυτό μας. Μέσα στην βιασύνη μας να αγγίξουμε όλες τις τάσεις, να γευτούμε καθετί νέο, να ρουφήξουμε ακόμα και πληροφορίες που δεν μας αφορούν χάνουμε αυτά που πραγματικά μας αφορούν.
Αν κάτι βέβαια με τρομοκρατεί περισσότερο είναι ότι δεν έχω κάποιο tip ώστε να ξεφύγουμε από όλο αυτό. Ίσως γιατί έχω χωνέψει ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Όπως έλεγε και η γιαγιά μου «κόρη μου να πηγαίνεις με την ροή του ποταμού, αν πας ανάποδα θα πνιγείς. Κολύμπα όπως εσύ θες αλλά πάντα προς την ροή του ποταμού». Ίσως έχω καταλάβει πολύ καλά ότι αυτό πρέπει να κάνω. Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει ένας τρόπος να το διαχειριστώ λίγο και προς το όφελός μου.
Να προβληματιστώ για το τι νύχια θα έχω για τον επόμενο μήνα. Να ψάξω και το καλύτερο μαγαζί για φαγητό. Αλλά μήπως τελικά να δώσω λίγο παραπάνω σημασία στην στιγμή που τρώω το καλό φαγητό και σε αυτόν που έχω επιλέξει για παρέα; Μήπως να πάω για φαγητό ή για ποτό απλά και μόνο γιατί επιθυμώ να ανταλλάξω δυο κουβέντες με κάποιον που πραγματικά με αφορά κι όχι για να προσθέσω ένα ακόμα μέρος στις «τοποθεσίες» μου; Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Αλλά ας την χρωματίσουμε ο καθένας με την δική του προσωπικότητα. Ας βάλουμε μια προσωπική κορνίζα γύρω από αυτήν την εικόνα που θα την κάνει και πάλι ξεχωριστή, μοναδική, αυθεντική!
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;