Η αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης αλλά και της δικής μας ζωής είναι ένα θέμα ατέρμονο και ανθρώπινο. Λαχταρούμε για σκοπό, αναζητώντας ακούραστα απαντήσεις σε βαθιές ερωτήσεις σχετικά με το νόημα της ζωής και τη θέση μας στο σύμπαν. Ωστόσο, αυτή η αδυσώπητη επιδίωξη, ενώ είναι εγγενώς ανθρώπινη, μπορεί μερικές φορές να γίνει ακούσια η σπατάλη της ίδιας της ζωής.

Οδηγούμαστε στην ανηδονία και δεν μπορούμε να νιώσουμε πλήρεις με κανένα κομμάτι της ζωής μας γιατί απλά είμαστε προσηλωμένοι στον στόχο να βρούμε το νόημα της ζωής μας.  Η ζωή, στην πιο απλή της μορφή, προσφέρει αμέτρητες χαρές στις καθημερινές εμπειρίες, ωστόσο η προσήλωσή μας σε μια αφηρημένη έννοια του νοήματος μπορεί να μας τυφλώσει σε αυτές τις στιγμές ευτυχίας.

Προκαλούμε μόνοι μας άγχος και υπαρξιακό άγχος στη ζωή μας. Η πίεση για να ανακαλύψουμε τον σκοπό της ζωής μας είναι συντριπτική, με αποτέλεσμα να νιώθουμε χαμένοι και απογοητευμένοι. Το άγχος της μη εύρεσης νοήματος μπορεί ειρωνικά να οδηγήσει σε μια ύπαρξη χωρίς νόημα, καθώς η ίδια η επιδίωξή της μπορεί να επισκιάσει τον πλούτο της ίδιας της ζωής.

Χάνουμε την ευκαιρία να μας γνωρίσουμε καλύτερα και να αναπτυχθούμε ως προσωπικότητες γιατί δεν μπορούμε να ορίσουμε το δικό μας σκοπό της ύπαρξής μας. Το πραγματικό νόημα της ζωής μπορεί να μην είναι ένας σταθερός προορισμός, αλλά ένα δυναμικό και εξελισσόμενο ταξίδι. Στην αγωνία μας να ανακαλύψουμε κάτι τόσο θεωρητικό και αφηρημένο, προσπερνάμε σημαντικά μαθήματα που μας δίνει η ζωή με τα οποία θα γινόμασταν ακόμα καλύτεροι.

Μόνο αν ψάχνουμε τρόπους για να ζήσουμε την ζωή συνειδητά και με όλες τις αισθήσεις μας θα αφήσουμε το νόημα να το ψάξει κάποιος άλλος. Μόνο τότε μπορούμε να αποφύγουμε την τραγική ειρωνεία της σπατάλης της ίδιας της ζωής στην αδιάκοπη αναζήτησή μας για το άπιαστο νόημά της.

Διάβασε επίσης:

Αυτοάνοσα νοσήματα: Challenge accepted!