Το θέατρο χαϊδεύει τις ψυχές μας. Όσο χειμωνιάζει τόσο πιο πολύ μας ελκύουν τα θέατρα και φέτος οι επιλογές είναι πολλές και καλές. Από κωμικές παραστάσεις για να σκάσει και λίγο το χειλάκι μας μέχρι κοινωνικά δράματα που μας δίνουν τροφή για σκέψη, σίγουρα οι παρακάτω παραστάσεις καλύπτουν όλα τα γούστα και αξίζει να τις δείτε!

Η άνοδος του Αρτούρο Ούι – Θέατρο ARK

Δροσοπούλου 197, Κυψέλη

Οι μηχανισμοί που στηρίζουν και εκτρέφουν το φασισμό βρίσκονται στο στόχαστρο της μπρεχτικής παραβολής που μεταφέρει τη δράση από τη χιτλερική Γερμανία στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής του Μεσοπολέμου. Ανεβαίνει σε μία παράσταση ολοκληρωμένης αισθητικής και αξιοσημείωτου δυναμισμού, που ακολουθεί τη σκηνική θεωρία του Μπρεχτ για ένα θέατρο αφύπνισης αλλά όχι διδακτικό και εκτυλίσσεται ως μία γκροτέσκα μασκαράτα που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την “(ανα)γέννηση του τέρατος”.

Ερμηνεύουν: Γ. Χρυσοστόμου, Γ. Αναστασάκης, Μ. Βαλάσογλου, Κ. Κορωναίος, Δ. Μαλτέζε, Ερ. Μηλιάρης, Μ. Παρασύρη, Φ. Συμεωνίδης. Σκην.-κοστ.: Π. Μέξης. Μουσ.: Αλ. Κτιστάκης. Φωτ.: Στ. Κάλτσου.

Για μια Ζωή – Πειραιώς 131

Ρέππας – Παπαθανασίου

Η Ζωή ήταν παντρεμένη με τον Γιάννη μέχρι που εκείνος χάθηκε στο Αλβανικό μέτωπο. Τρία χρόνια μετά, η κοπέλα αποφασίζει να παντρευτεί τον Στράτο, έναν νεαρό χωροφύλακα. Οι δυο τους είναι τρελά ερωτευμένοι. Η Μαρίκα, η μάνα της, μένει μαζί της, στο σπίτι του Γεράσιμου, του πατέρα του εκλιπόντος Γιάννη, που θέλει το νέο ζευγάρι να συνεχίσει να μένει μαζί του. Σ’ αυτό το σπίτι μπαινοβγαίνει η διπλανή γειτόνισσα που είναι παντρεμένη με έναν δωσίλογο αλλά και η κόρη της Βούλα, η καλύτερη φίλη της Ζωής. Κι εκεί που όλοι βρίσκονται σε μία υπερδιέγερση λόγω του επερχόμενου γάμου, ο τέως νυμφίος, ο Γιάννης, εμφανίζεται ξαφνικά και ξεκινά το μπέρδεμα.

Ερμηνεύουν: Μ. Αντουλινάκη, Αλ. Αντωνόπουλος, Σ. Γανωτή, Χ. Μαθιουλάκη, Μ. Μιχαλακίδης, Δ. Παππά, Γ. Τσιμιτσέλης. Σκην.: Μ. Φιλίππου. Κοστ.: Έβ. Σιούπη. Φωτ.: Χρήστος Τζιόγκας.

Ο θάνατος του εμποράκου – Θέατρο Ζίνα

Λεωφ. Αλεξάνδρας 74

Γραμμένο το 1949, το έργο αυτό θεωρείται το κορυφαίο του Αμερικανού συγγραφέα. Πραγματεύεται τη ζωή του Γουίλι Λόμαν, ο οποίος είναι ένας πλανόδιος πωλητής, που ζει μπερδεμένος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Ο Γουίλι αισθάνεται εγκλωβισμένος στις επιταγές του ᾱπατηλού αμερικανικού ονείρου, το οποίο υπόσχεται την επιτυχία. Το κυνήγι της επιβίωσης είναι για αυτόν δυσβάσταχτο, καθώς τον αναγκάζει να ζει και να προσπαθεί συνεχώς να εκπληρώνει τα πρότυπα τα οποία του επιτάσσει η άκρως καπιταλιστική κοινωνία της εποχής του. Η κατάσταση αυτή τον οδηγεί σταδιακά και με έναν παραληρηματικό τρόπο προς την πλήρη διάλυση ολόκληρης της ζωής του.

Ερμηνεύουν: Β. Κυριακίδης, Έφη Μουρίκη, Κ. Γώγουλος, Ρ. Ρώτας, Δ. Γεροδήμος, Κ. Μάντζιου, Γ. Βαρβαρέσος, Θ. Τανής. Σκην.: Γ. Γαβαλάς. Κοστ.: Ντ. Βαχλιώτη.

Κανονική δουλειά – Θέατρο Eliart

Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός

Με τον Στέλιο Ανατολίτη

Σε μια χώρα που το να είσαι καλλιτέχνης ισοδυναμεί με καθημερινό φάσκελο στον καθρέφτη, βασκανίες και μαγγανείες για το επόμενο μεροκάματο, αστάθεια μεγαλύτερη κι από περουκίνι αλλά και μπόλικο σουρεαλισμό, η κωμωδία είναι ίσως η μοναδική φόρμουλα που κράτησε τον Στέλιο Ανατολίτη ζωντανό. Εβδομήντα λεπτά με κάθε είδος αστείου, από απλά one liners μέχρι μουσικά αστεία, η παράσταση μιλάει για όλα αυτά που περιλαμβάνει μια δουλειά που δεν είναι κανονική και, για να γίνει σωστά, πρέπει να την μοιραστείς με το κοινό. Ο stand-up κωμικός μάς καλεί να μοιραστούμε τον… εργασιακό μας παράδεισο και να γιορτάσουμε δέκα χρόνια αποτυχίες και επιτυχίες.

Ο μισάνθρωπος – Θέατρο Εμπορικόν

Σαρρή 11, Ψυρρή

Η σκληρή σάτιρα του συγγραφέα για την υποκρισία, τη διαπλοκή, τον ναρκισσισμό, την αδικία, το σεξισμό, την επίδειξη του πλούτου, τον θρίαμβο της μετριότητας και την κυριαρχία της εικόνας ανεβαίνει σε μια σύγχρονη και εξαιρετικά επίκαιρη εκδοχή του εμβληματικού κλασικού έργου που διαβάζει με σκεπτικισμό τον κεντρικό ήρωα του Μολιέρου. Η παράσταση αναδεικνύει τα διαχρονικά στοιχεία της πικρής κωμωδίας, με την προσθήκη ενός σχολιαστή -σκηνοθετικό εύρημα- που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια σοβαροφάνειας των ηρώων. Η αισθητική της παράστασης είναι ένα από τα πιο γοητευτικά στοιχεία της, καθώς μεταφέρει την εικόνα και την ιδέα μιας απροβλημάτιστης νεολαίας, που τρέφεται από τη γοητεία των εύκολων και επιφανειακών σχέσεων, με κοστούμια που αναδύουν μια αίσθηση αριστοκρατικής παρακμής και αντιτίθενται επιτυχημένα στη μοντέρνα βιομηχανικής αισθητικής σκηνή του θεάτρου και στην κλαμπάτη σύγχρονη μουσική.

Ερμηνεύουν: Οδ. Παπασπηλιόπουλος, Ευγ. Σαμαρά, Στ. Ιακωβίδης, Αθ. Μουστάκα, Θ. Μπίρκος, Φ. Αθερίδου, Αυγ. Κούμουλος, Αλ. Φουσέκης, Κ. Σαλής. Σκην.: Ηλ. Δουλαδίρη, Γ. Κακλέας. Κοστ.: Ηλ. Δουλαδήρη. Μουσ.: Β. Πράπας. Φωτ.: Στ. Κάλτσου.

Πηγή: Αθηνόραμα