Το θέατρο έιναι η αδυναμία μας και γι’ αυτό προτίνουμε 3 μονολόγους που δεν πρέπει να χάσετε!
Το βεραμάν φόρεμα – Μεταξουργείο
Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο
Μια ιστορία με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία για δυο μοναχικούς ανθρώπους που βρίσκονται σε έναν οίκο ευγηρίας. Από τη μία, η Ειρήνη που, αν και έχει παιδιά, η μοίρα τη φέρνει σε έναν τέτοιο χώρο, και από την άλλη ο κύριος Φώτη, ένας εκ πεποιθήσεως εργένης. Τι μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή μιας μάνας όταν τα παιδιά της τη βάζουν σε οίκο ευγηρίας; Τι μπορεί να συμβαίνει στην ψυχή των παιδιών, όταν τελικά καταφεύγουν σε μια τέτοια λύση; Και ακόμα, πώς είναι ο έρωτας όταν η ζωή βαδίζει προς το τέλος της; Για όλα αυτά, μιλάει το έργο αυτό (που αποτελεί δραματοποίηση του πρώτου διήγηματος της Άννας Βαγένα) με φόντο την εποχή του κορονοϊού.
Ερμηνεύει: Άν. Βαγενά. Σκην.: Γ. Μπατ.
Παραστάσεις έως: 31/3/2024
Η λεμονιά – Θέατρο Vault
Μελενίκου 26, Βοτανικός
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τις κασέτες που έγραφε η μητέρα της ηθοποιού Αλεξάνδρας Ούστα. Στις κασέτες αυτές ακούμε μια νέα γυναίκα να προσπαθεί να πείσει την οικογένεια -και τον εαυτό της- ότι όλα πάνε καλά, ενώ η ίδια υποφέρει. Εγκλωβισμένη σε μια μοναξιά που θεωρείται φυσική από την κοινωνία και ενισχύεται από το μέρος και την εποχή, η “λεμονιά” αρχίζει να μαραζώνει αφού δεν την ποτίζει πια κανείς. Η ερμηνεύτρια αναφέρει: “Η μητέρα μου έζησε τη δεκαετία του ’70 στη Σαουδική Αραβία ακολουθώντας τον άνδρα της στη δουλειά του, αλλά αντί για γράμματα στην οικογένεια της έγραφε κασέτες. Κασέτες γεμάτες ψέματα για το πόσο ευτυχισμένη ήταν, για το πόσο όμορφα περνούσε στο γάμο της. Σήμερα, 14 χρόνια μετά το θάνατο της ξανακούω αυτές τις κασέτες προσπαθώντας να ανακαλύψω αν υπάρχει κάποιο θαμμένο μήνυμα στο χρόνο για όσα συνέβησαν εκεί”.
Ερμηνεύει: Αλ. Ούστα.
Παραστάσεις έως: 25/04/2024
Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή πάλι καλά – Θέατρο Coronet
Φρύνης 11 & Υμηττού, Παγκράτι
Ένας μονόλογος–κλαυσίγελος μιας γυναίκας στο μεταίχμιο μεταξύ σκληρότητας και τρυφερότητας, σοφίας και τρέλας, κωμικότητας και τραγικότητας. Μιλάει στον εύζωνα γιο της που φυλάει σκοπιά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Απέναντι της αυτός, θέλει δε θέλει θα την ακούσει -παλιά όταν του μιλούσε η μάνα του έφευγε- όμως τώρα είναι ανυπεράσπιστος μπροστά της. Ανυπεράσπιστη κι αυτή, μόνο μία ομπρέλα έχει να κρύβεται από κάτω της σαν σε καταφύγιο από την πραγματικότητα. Κι όταν η πραγματικότητα δεν της ταιριάζει η ομπρέλα της τη σώζει πάλι όπως τον ακροβάτη που σχοινοβατεί. Για να συνεχίζει να ισορροπεί ξανά πάνω στο μεταίχμιο της. Στην οδυνηρή κόψη του «Πάλι καλά», ένα σχοινί πάνω στο οποίο μετεωριζόμαστε όλοι μας και κάθε μέρα.
Ερμηνεύει: Μ. Τουμασάτου. Σκην.: Ντ. Νεγρίν. Μουσ.: Σ. Αδάμης. Φωτ.: Κ. Μαραγκουδάκη.
Πηγή: Αθηνόραμα
Διάβασε επίσης:
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;