Στη ζωντανή ταπετσαρία των παγκόσμιων γλωσσών, τα ισπανικά ξεχωρίζουν με το ρυθμικό τους τόνο και τις παθιασμένες εκφράσεις τους. Αλλά έχετε σταματήσει ποτέ να αναρωτιέστε γιατί οι Ισπανοί έχουν αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο “θήτα”, μετατρέποντας το “c” και το “z” σε ένα απαλό “th” όπως λέμε “think”; Ας βουτήξουμε σε αυτή τη φωνητική ιδιορρυθμία με μια δόση χιούμορ βασισμένο φυσικά στην ιστορία.

Τί λέει ο θρύλος;

Η δυναστεία των Αψβούργων, που βασίλευε σε Ισπανία και Αυστρία, υπέφερε από τις συνέπειες της αιμομιξίας, με τους μονάρχες να εμφανίζουν διανοητική καθυστέρηση και φυσικές δυσμορφίες, όπως το περίφημο “αψβούργειο σαγόνι”. Η Ιωάννα η Τρελή, παντρεμένη με τον Φίλιππο τον Όμορφο, εγκαθίδρυσε την Αψβούργεια δυναστεία στην Ισπανία, μεταδίδοντας την ψυχολογική της ανισορροπία και το γενετικό φορτίο για παραμορφώσεις στους απογόνους της. Ο Κάρολος IV και ο Φίλιππος ΙΙ είναι δύο εξέχοντα παραδείγματα με το σαγόνι του Κάρολου να είναι τόσο προεξέχον που δυσκολευόταν να κλείσει το στόμα του. Ο Κάρλος της Ισπανίας, γιος του Φίλιππου ΙΙ, ήταν ραχιτικός και δύσμορφος, με σοβαρές σωματικές και νοητικές παραμορφώσεις. Ο τελευταίος των Ισπανών Αψβούργων, Κάρλος ΙΙ, συνέλεξε όλες τις δυσμορφίες των προγόνων του, ήταν ανίκανος σεξουαλικά και με διανοητική καθυστέρηση. Η κατάστασή του οδήγησε στον πόλεμο για την ισπανική διαδοχή μετά τον θάνατό του το 1700, κλείνοντας ένα κεφάλαιο πλούσιο σε δράμα και γενετικές παθήσεις.

Ο θρύλος λέει ότι οι υπήκοοί τους είχαν μια τάση να μιμούνται τον ήχο «θήτα», καθιστώντας τους βασιλείς, το απόγειο της αυλικής μόδας.

Τι λένε οι ιστορικοί;

Ωστόσο, οι ιστορικοί λένε μια διαφορετική ιστορία, μιλούν λιγότερο για τις βασιλικές ιδιοτροπίες και περισσότερο για τη γλωσσική εξέλιξη.

Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος «θήτα» είναι ένα γλωσσικό κατάλοιπο, ένα φωνητικό φαινόμενο που εμφανίστηκε στην Καστιλιανή περιοχή της Ισπανίας. Καθώς η καστιλιάνικη διάλεκτος εξαπλώθηκε, το ίδιο έκανε και η χαρακτηριστική προφορά της, χαράσσοντας μια διαδρομή μέσα από την ιστορία και τη γεωγραφία. Αυτό το γλωσσικό ταλέντο δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας βασιλικής γλώσσας, αλλά μια φυσική εξέλιξη της ισπανικής γλώσσας, που ξεχώριζε τα καστιλιάνικα ισπανικά από τα λατινικά αδέρφια της.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα ακούσετε το ισπανικό «θήτα», θυμηθείτε ότι δεν είναι απλώς ένας ήχος ομιλίας, αλλά ένα ιστορικό ταξίδι από τα υψίπεδα της Καστίλης στην παγκόσμια σκηνή. Είτε πρόκειται για μια βασιλική δήλωση μόδας είτε για μια γλωσσική ανατροπή της μοίρας, είναι ένα γοητευτικό χαρακτηριστικό που προσθέτει στο πλούσιο μωσαϊκό της ισπανικής γλώσσας. Και ποιος ξέρει, ίσως να υπήρχε ένας ψεύτικος βασιλιάς που ήθελε απλώς να αφήσει το στίγμα του στη γλώσσα. Τελικά, το ισπανικό «θήτα» είναι μια απόδειξη των ιδιόμορφων, απροσδόκητων μονοπατιών που μπορεί να ακολουθήσει η εξέλιξη της γλώσσας.

Διάβασε επίσης:

Αθήνα: Ένας οδηγός για τη νυχτερινή ζωή στην πρωτεύουσα