Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το παιδί σας φαίνεται ανθεκτικό στην εξερεύνηση ενός ευρύτερου φάσματος τροφών; Θα δούμε τους επικρατέστερους λόγους πίσω από αυτό και προσφέρει πρακτικές λύσεις.
Σπαγγέτι, μπιφτέκια, φακές και κοτόπουλο λεμονάτο – φυσικά με τηγανητές πατάτες. Αυτά είναι τα βασικά τα οποία καταναλώνονται από τα παιδιά, χωρίς παράπονα. Καθώς η υπόλοιπη οικογένεια αγκαλιάζει τις παμφάγες τάσεις, ας δούμε πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο και να σκεφτούμε στρατηγικές αντιμετώπισης.
Οι συνέπειες του επιλεκτικού ουρανίσκου των παιδιών εκτείνονται πέρα από τα όρια των σπιτιών μας, διαταράσσοντας την αρμονία του εβδομαδιαίου προγραμματισμού γευμάτων και περιπλέκοντας τις αποφάσεις σχετικά με το φαγητό έξω. Η απάντησή μας στην απροθυμία ενός παιδιού να δοκιμάσει νέες τροφές επηρεάζει βαθιά τις μελλοντικές διατροφικές του συνήθειες. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την αντίληψη του εαυτού τους και τη σχέση τους με το φαγητό, αλλά και την άποψή τους για τα οικογενειακά γεύματα, θεωρώντας τα δυνητικά αγχωτικά.
Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για την αποστροφή ενός παιδιού για τα νέα τρόφιμα
Πρόκληση #1: Διατροφική Νεοφοβία
Μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αποστροφή ή την αποφυγή άγνωστων τροφίμων. Αυτή η ενστικτώδης συμπεριφορά, που έχει τις ρίζες της στην εξελικτική επιβίωση, εμφανίζεται στα παιδιά, καθώς επιλέγουν αυτόνομα τα γεύματά τους. Ενώ κορυφώνεται γύρω στην ηλικία των 6 ετών, σταδιακά μειώνεται, φτάνοντας στο ναδίρ στην ενήλικη ζωή.
Η απλή παρουσία ενός νέου τροφίμου μπορεί να προκαλέσει φόβο ή απόρριψη με βάση την εμφάνιση, τη γεύση ή τη μυρωδιά. Οι νεοφοβικές τάσεις μπορεί επίσης να επηρεαστούν από την προσωπικότητα ενός παιδιού, με πιο ευαίσθητα τα αγχώδη ή εσωστρεφή παιδιά. Η νεοφοβία επικεντρώνεται στον φόβο της τοποθέτησης μιας νέας τροφής στο στόμα, η οποία διαλύεται μόλις ξεκινήσει. Η αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης περιλαμβάνει την εκπαίδευση των παιδιών σχετικά με διάφορα τρόφιμα μέσω επαναλαμβανόμενης έκθεσης, με περίπου 15 προσπάθειες που απαιτούνται για την επιτυχή ενσωμάτωση στην κανονική τους διατροφή. Το να πιέζεις ένα παιδί να φάει είναι αντιπαραγωγικό, ενώ η εμπλοκή του σε συζητήσεις για τα χαρακτηριστικά του φαγητού μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική.
Πρόκληση #2: Οικογενειακή δυναμική και συγχρονισμός
Η παρατήρηση αποκαλύπτει ότι ένα παιδί μπορεί να είναι πιο δεκτικό σε νέα τρόφιμα στο σχολείο ή στο σπίτι ενός φίλου παρά στο σπίτι. Οι προτιμήσεις ενδέχεται επίσης να αλλάξουν ανάλογα με την ώρα της ημέρας ή της εβδομάδας. Η κούραση, το προηγούμενο σνακ και η δυναμική της οικογένειας παίζουν ρόλο στην προθυμία του παιδιού να δοκιμάσει νέα τρόφιμα.
Οι γονείς πρέπει να αναγνωρίσουν τον αντίκτυπο του συγχρονισμού στην όρεξη και την περιέργεια του παιδιού. Η θέσπιση κανόνων και ορίων σχετικά με το πότε και πού καταναλώνεται το φαγητό μπορεί να εξουδετερώσει το παρορμητικό σνακ και την άρνηση να δοκιμάσει άγνωστα πιάτα. Επιπλέον, η κατανόηση των επιπέδων ενέργειας ενός παιδιού και η διασφάλιση ενός περιβάλλοντος που ευνοεί τη δοκιμή νέων τροφών είναι ζωτικής σημασίας.
Πρόκληση #3: Έλλειψη Διατροφικών Δεξιοτήτων
Το φαγητό μπορεί να φαίνεται απλό έργο, αλλά απαιτεί ένα φάσμα δεξιοτήτων που χρειάζονται χρόνο για να αναπτυχθούν πλήρως. Η επένδυση χρόνου στη διδασκαλία βασικών διατροφικών δεξιοτήτων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη γαστρονομική εμπειρία ενός παιδιού.
Η ώρα του φαγητού είναι μια κοινωνική διαδικασία και η ενεργός συμμετοχή επηρεάζει θετικά τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού. Όσο περισσότερη έκθεση έχει ένα παιδί σε ποικίλα τρόφιμα και βλέπει τους γύρω του να δοκιμάζουν νέα πράγματα, τόσο πιο πιθανό είναι να ακολουθήσει το παράδειγμά του. Ως μιμητικά όντα, τα παιδιά συχνά αντικατοπτρίζουν τις διατροφικές συμπεριφορές των γονιών και του περιβάλλοντος τους.
Η αντιμετώπιση της αντίστασης του παιδιού στα νέα τρόφιμα περιλαμβάνει την κατανόηση και την αντιμετώπιση της τροφικής νεοφοβίας, την αναγνώριση του αντίκτυπου της οικογενειακής δυναμικής και του συγχρονισμού και την επένδυση χρόνου στην ανάπτυξη βασικών διατροφικών δεξιοτήτων. Υιοθετώντας αυτές τις στρατηγικές, οι γονείς μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για ένα πιο ποικίλο και ευχάριστο γαστρονομικό ταξίδι για τα παιδιά τους.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;