Η μαγεία της ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στο ότι μπορεί να δώσει ακριβώς το νόημα σε αυτό που θέλουμε να πούμε. Λέξη “μοναξιά” και λέξη “μοναχικότητα”…ίδια ρίζα αλλά μια εντελώς διαφορετική έννοια! 

Το να είσαι μόνος από το να είσαι μοναχικός είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα με εντελώς διαφορετική αίσθηση. Το να είσαι μόνος δεν είναι ευχάριστο συναίσθημα και μπορείς να το νιώσεις ακόμα πιο σκληρά όταν βιώνεις την μοναξιά ανάμεσα σε πολλούς γνωστούς, φίλους ή ακόμα και στην οικογένειά σου! Το να είσαι μοναχικός μπορεί να σε κάνει να νιώθεις χαρά, γαλήνη και να ζεις αυτό ακριβως που έχεις ανάγκη.

Μερικές φορές συνδέουμε το «είναι μόνος» με το «είναι μοναχικός» και είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών των δύο. Το να είσαι «μόνος» είναι μια φυσική κατάσταση όπου είσαι σωματικά μόνος σου. Το να είσαι «μοναχικός» είναι μια συναισθηματική κατάσταση όπου νιώθεις μόνος ή αποκομμένος από τους άλλους – ακόμα και όταν είναι δίπλα σου. Μερικές φορές χαιρόμαστε που είμαστε μόνοι μας και μερικές φορές ευχόμαστε τη συντροφιά των άλλων.

Η βασική διαφορά μεταξύ του να είσαι μόνος και του να είσαι μοναχικός είναι η συναισθηματική προσκόλληση. Το να είσαι μόνος είναι μια κατάσταση ύπαρξης, ενώ η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα. Μπορούμε να είμαστε απόλυτα χαρούμενοι όταν είμαστε μόνοι μας, αλλά μπορεί επίσης να είμαστε μόνοι ακόμα κι αν είμαστε με μια ομάδα ανθρώπων. Η μοναξιά πηγάζει από το να νιώθουμε ότι ο πραγματικός μας εαυτός δεν φαίνεται ούτε κατανοείται ούτε από τους άλλους ούτε ίσως και από εμάς. Πολλοί άνθρωποι λαχταρούν τη μοναξιά, ενώ άλλοι τη φοβούνται. Μέρος αυτού έχει να κάνει με τη σχέση μας με τον εαυτό μας.

Εάν απολαμβάνετε συνεχώς να είστε μόνοι, αυτό είναι ένα καλό σημάδι ότι έχετε μια υγιή σχέση με τον εαυτό σας. Αν πιάνεις τον εαυτό σου να αποφεύγει πάση θυσία τον χρόνο μόνος, μπορεί να είναι σημάδι ότι πρέπει να δουλέψεις σε αυτή τη σχέση. Φυσικά, υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε μόνοι και αυτό μπορεί να είναι απολύτως φυσιολογικό. Αλλά αν νιώθετε μοναξιά σε καθημερινή βάση, ίσως πρέπει να σας θορυβήσει!

Όταν είμαστε ισορροπημένοι, απολαμβάνουμε τον χρόνο μας μόνοι μας καθώς και τη συντροφιά των άλλων. Είμαστε σε αρμονία με το πότε πρέπει να μείνουμε με τον εαυτό μας για εσωτερικό προβληματισμό και πότε πρέπει να βγούμε έξω και να βρισκόμαστε κοντά σε κόσμο. Η σχέση μας με τον εαυτό μας και τους άλλους βρίσκεται σε ισορροπία. Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας, αλλά αναγνωρίζουμε και υποστηρίζουμε την ανάγκη μας για έναν ρόλο ως μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας.

Ενώ η κατανόηση της διαφοράς μεταξύ του να είσαι μόνος και του να είσαι μοναχικός σου παίρνει τον χρόνο που σου πήρε για να διαβάσεις μέχρι εδώ, η ανάπτυξη και η ενίσχυση της σχέσης με τον εαυτό σου απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο. Η διαδικασία δημιουργίας μιας πύλης αποδοχής και αγάπης του εαυτού μας είναι ένα ταξίδι και κατά ειρωνικό τρόπο, δεν χρειάζεται να το κάνουμε μόνοι μας. 

Δεν είναι κακό να έχουμε συνοδοιπόρο στο ταξίδι αυτό, ειδικά όταν ο συνοδοιπόρος γνωρίζει ποιον δρόμο πρέπει να πάρουμε για να φτασουμε στον προορισμό μας.