Της Μαρίνας Καλογεροπούλου

Ξεκίνησα τη ζωή μου ως μοναχοπαίδι και μέχρι τα 10 είχα γίνει σωστή κυρία με κουζινικά και Playmobil τα οποία δεν είχε χρειαστεί να τα μοιραστώ με κανέναν εκτός από τον ξάδερφό μου και εκεί με πολύ δυσκολία.

Μέχρι που ήρθε εκείνη η μέρα ορόσημο στη ζωή μου όπου οι γονείς μου έκανα την πολύ σοβαρή όπως θεώρησα τότε ερώτηση. ‘Θες να σου φέρουμε ένα αδερφάκι ή ένα σκυλάκι?’. Αφού το σκέφτηκα αρκετά και με άγνοια κινδύνου απάντησα πως ήθελα ένα αδερφάκι, το οποίο ήρθε σε λιγότερους από 7μήνες απόδειξη πως είχα πέσει σε ερώτηση – παγίδα.

Το μωρό αν και πολύ χαριτωμένο δεν ήταν ακόμα έτοιμο να φορέσει φορεματάκια, να μιλάει και να παίζει μαζί μου γεγονός που πολύ με δυσαρέστησε και επίμονα ζητούσα να αλλάξει η απάντηση μου και να μου φέρουν ένα σκυλάκι. Σκυλάκι δεν ήρθε και η αδερφή μου απολάμβανε όλη την προσοχή των γύρω μου γεγονός που μου την έδινε ακόμα περισσότερο. Το πράγμα βέβαια βελτιώθηκε όταν ανέλαβα καθήκοντα μεγάλης αδερφής και ταϊσματα, αλλάγματα, ρεψίματα με έκαναν να σοβαρευτώ και να παίξω τέλεια το ρόλο μου.

Το μωρό μεγάλωσε έγινε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που με ακολουθούσε σε όλο το σπίτι, καθόταν και της έπαιζα μουσική και αρκετά αργότερα έκρυβε τα πρώτα καλλυντικά μου και έκλαιγε όταν έβγαινα από το σπίτι. Η συμβίωση δεν ήταν αρμονική και κάναμε και οι δύο ότι μπορούσαμε για να χειροτερεύει αλλά εγώ ως μεγαλύτερη έπρεπε να δίνω τόπο στην οργή (btw νομίζω δεν υπάρχει χειρότερη ατάκα που ακούνε τα μεγαλύτερα αδέρφια ενώ τα σατανικά μικρότερα ψευτοκλαψουρίζουν).

Κι όμως μεγαλώνοντας και οι δύο έγινε μια θαυμάσια αλλαγή. Τα χρόνια πέρασαν και η αδερφή μου έγινε ολόκληρη κοπέλα, φίλη μου αλλά και παιδί μου. Γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα στεναχωρήσει κανένας το μικρό μου κοριτσάκι σε σημεία υπερβολής και αυστηρότητας χειρότερης και από τους γονείς μου. Και πλέον ήρθε και η μέρα που οραματιζόμουν από τα 10, η μέρα που μπορούμε να κάνουμε παρέα, αληθινή παρέα με μυστικά, γέλια και inside jokes, χαζά chat και εκ βαθέων εξομολογήσεις που μόνο οι αδερφές μπορούν να δημιουργήσουν και δε θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη που εκείνη την ημέρα επέλεξα τη σωστή απάντηση και ξεκίνησα να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί της.