Απρόσμενη συνάντηση με παλιό καλό φίλο, πολύωρη και διασκεδαστική κουβέντα, δεδομένο το πικάρισμα του ενός στον άλλον για το τι απ’ αυτά που υποστηρίζαμε στο παρελθόν δικαιώθηκαν στην πορεία…
Ο φίλος, που είναι μόνιμα σε θέσεις μάχης «για να αντιμετωπίσει την επίθεση της καπιταλιστικής κοινωνίας που το έχει βάλει σκοπό να αποχαυνώσει ολοκληρωτικά τον σύγχρονο άνθρωπο και να του ακυρώσει κάθε ένστικτο αντίδρασης» (ή κάπως έτσι τέλος πάντων..), δήλωνε τότε με θέρμη πως το κεφάλαιο «DVD», αποτελούσε ακόμα μία νίκη του παραπάνω «άγνωστου» πολέμου. Όσο πιο καλό Home Theater στήσεις, τόσο πιο επιτυχημένο το «μάντρωμα». Όσο πιο μέσα εμείς, τόσο πιο έξω εκείνοι…
Σίγουρα ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, και το ομολογούμε πως κάτι τσιτάτα του στυλ «και δεν θα ξαναβγείτε από το σπίτι σας» που ακούγονταν από διαφημίσεις του χώρου τότε, παραμένουν creepy στη σύλληψή τους. Ωστόσο το να φτάνει η προσωπική απόλαυση της έβδομης τέχνης μέσα στο χώρο σου στην άλλη άκρη της καχυποψίας και στην αναζήτηση ενός Big Brother στη γωνιά του σαλονιού σου, υπάρχει απόσταση. Δεν πρόκειται για μία «μπλόφα» πολυτέλειας που μας οδήγησε στον ασυνείδητο εγκλωβισμό μέσα στο σπίτι, αλλά για μία κατάκτηση, που πιστοποιεί την δεξιοτεχνία και την θέληση της ανθρώπινης σκέψης.
Άλλοι οικονομικοκοινωνικοί παράγοντες καθήλωσαν τον πολίτη να κινείται, ψυχικά και χωροταξικά, σε ολοένα και λιγότερα τετραγωνικά. Δεν ανήκουν σ’ αυτούς το DVD ή το Blu-ray. Μη φτάσουμε στο σημείο να τα βάλουμε να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες…
