Στις μέρες μας, οι οικογενειακές στιγμές δεν μένουν πια μόνο σε κορνιζαρισμένες φωτογραφίες στο σαλόνι, ταξιδεύουν στο διαδίκτυο, γίνονται stories, reels και αναρτήσεις. Κι ενώ ξεκινάει σαν ένας τρόπος να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις, συχνά μετατρέπεται σε μια αόρατη πίεση: να δείξουμε πόσο ευτυχισμένοι είμαστε, να αποδείξουμε –σε γνωστούς και αγνώστους– ότι τα κάνουμε όλα σωστά. Μόνο που έτσι, αντί να ζούμε το παρόν, καταλήγουμε να κυνηγάμε το πλάνο που “γράφει” καλύτερα στην οθόνη.
Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα
Κάποιες φορές, το κείμενο κάτω από τη φωτογραφία μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια δικαιολόγησης παρά με σχόλιο. Μια φράση έξυπνη ή χιουμοριστική μπορεί να μας δώσει την αίσθηση ότι εξηγούμε τα πάντα –ότι προλαβαίνουμε ακόμη και μελλοντικές ενστάσεις για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Όμως, η αλήθεια είναι πως καμία περιγραφή δεν μπορεί να αποτυπώσει την ουσία: τη σιγουριά που νιώθει ένα παιδί όταν ξέρει ότι το ακούς, ότι το στηρίζεις, ότι έχει χώρο να είναι ο εαυτός του.
Η μόνιμη σκιά της κριτικής
Η γονεϊκότητα μοιάζει συχνά με ανοιχτή σκηνή. Από άρθρα που υπόσχονται “αλάθητες συνταγές” μέχρι σχόλια ανθρώπων που δε μας ξέρουν προσωπικά, όλα δημιουργούν μια αίσθηση διαρκούς αξιολόγησης. Και τότε, η ανάρτηση γίνεται μια γρήγορη άμυνα, μια προσπάθεια να δείξουμε πως “τα καταφέρνουμε”. Όμως όση λάμψη κι αν έχει μια φωτογραφία, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ειλικρίνεια της σχέσης που χτίζεται μακριά από τα βλέμματα του κοινού.
Οι μνήμες που μένουν
Αυτό που τελικά αποθηκεύεται στην καρδιά των παιδιών δεν είναι ο αριθμός των καρδιών στο Instagram. Είναι οι ώρες που τους δώσαμε προσοχή χωρίς περισπασμούς, οι μικρές στιγμές που γελάσαμε μαζί τους, οι φορές που νιώσαμε την αγωνία ή τη χαρά τους σαν δική μας. Αυτές οι εμπειρίες είναι που μένουν χαραγμένες, κι ας μην έγιναν ποτέ ανάρτηση.
Η αποδοχή έξω από την οθόνη
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε την κάμερα στην άκρη ή να σταματήσουμε να μοιραζόμαστε όμορφα στιγμιότυπα. Σημαίνει απλώς να θυμόμαστε ότι καμία εικόνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζεστασιά της πραγματικής παρουσίας. Η αίσθηση ασφάλειας που δίνουμε στο παιδί μας δεν μετριέται με αλγορίθμους αλλά με βλέμματα, αγκαλιές και χρόνο. Και αυτό είναι το πιο δυνατό “ντοκουμέντο” που θα κουβαλάει μαζί του μια ζωή.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού και λάτρης της γραφής. Παρόλο που ξεκίνησα με σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, το πάθος μου για τη γραφή με οδήγησε στη Δημοσιογραφία, όπου ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στο ΕΚΠΑ. Πάντα με γοήτευε ο κόσμος του lifestyle, της μόδας, της ομορφιάς και της διακόσμησης, και τώρα έχω τη χαρά να μοιράζομαι τις δικές μου ιδέες και σκέψεις μαζί σας. Είστε έτοιμοι για αυτό το ταξίδι;