Το σκηνικό συνηθισμένο: Ένα ζευγάρι παντρεύεται, κλείνει ένα χρόνο έγγαμου βίου και μετά ξεκινούν οι ερωτήσεις, οι ευχές οι παρακινήσεις-παρακλήσεις «Άντε και του χρόνου διπλή», «Πότε θα με κάνεις παππού/γιαγιά;», «Προσπαθείτε;»…

Ομοίως αν ένα ζευγάρι έχει αποκτήσει το πρώτο του παιδί μετά από λίγο καιρό μπορεί να αρχίσει η πίεση για το αδερφάκι.

Όσο αθώα κι αν είναι η πρόθεση εκείνου που ρωτάει η αλήθεια είναι πως διαδικασία της σύλληψης μπορεί να απαιτεί χρόνο ή να υπάρχουν ζητήματα υπογονιμότητας που να χρειάζονται αντίστοιχη θεραπεία.

Το τελευταίο πράγμα όμως που χρειάζεται ένα ζευγάρι είναι να έχει πρόσθετο άγχος από το περιβάλλον του.

Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή: Καταρχάς, δεν είναι υποχρεωμένο το ζευγάρι να λογοδοτεί για τις προθέσεις του να κάνει παιδιά ή όχι. Κατά δεύτερον, ακόμα κι αν νιώθει την ανάγκη να δώσει απαντήσεις είναι καλό το άτομο ή τα άτομα με την «καλή» πρόθεση να αντιμετωπίζουν το ζήτημα με ευαισθησία. Ειδικά τα θέματα υπογονιμότητας είναι πολύ προσωπικά και συνδέονται άμεσα με το άγχος οπότε οι συνεχείς ερωτήσεις σχετικά με τις προσπάθειες σύλληψης μόνο αρνητικά μπορούν να λειτουργήσουν.

Ποιες είναι οι χειρότερες ερωτήσεις και συμβουλές που μπορεί να ακούσει ένας υποψήφιος πατέρας ή μητέρα;

‘’Προσπαθείτε σκληρά;’’ (Σε αυτό το σημείο ο ερωτών θέλει να μάθει πόσες φορές την ημέρα κάνει το ζευγάρι σεξ, σε ποιες στάσεις, πόσες φορές σημειώθηκε οργασμός, αν έχουν υπολογιστεί οι γόνιμες μέρες. Έλεος!)

‘’Γιατί δεν χαλαρώνετε; Να πάτε διακοπές;’’ (Πρώτον, δεν ξέρω αν η εταιρεία δίνει άδεια για προσπάθεια σύλληψης και δεύτερον, το άτομο που δίνει τη συμβουλή μήπως μπορεί να κάνει και τα έξοδα του ταξιδιού;) Ωστόσο, στη συγκεκριμένη συμβουλή η πρόθεση δεν είναι κακή, η χαλάρωση όντως βοηθάει αλλά όπως και το παιδί, το ταξίδι δεν έρχεται κατά παραγγελία.

‘’Ξέρω ένα φιλικό μου ζευγάρι που…’’(Όλοι ξέρουν κάποιο ζευγάρι που προσπαθούσε να κάνει ένα παιδί και μετά από:

Α. Ένα τάμα

Β. Την κατανάλωση ενός μαγικού βοτάνου

Γ. Μια συγκεκριμένη θεραπεία

Έκαναν παιδί.)

Μπορεί το άτομο όντως να γνωρίζει ένα ζευγάρι που κατόρθωσε να κάνει παιδί μετά από πολλές προσπάθειες αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι συγκρίσεις για δύο λόγους:

Πρώτον, γιατί η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεύτερον, ακριβώς επειδή οι περιπτώσεις υπογονιμότητας διαφέρουν μεταξύ τους μόνο ο γιατρός μπορεί να γνωρίζει τις ρεαλιστικές πιθανότητες.

Πολλές φορές στη ζωή μας αναζητούμε ένα θαύμα αλλά καμιά φορά όταν τοποθετούμε τις ελπίδες μας υπερβολικά ψηλά, τόσο πιο απότομα προσγειωνόμαστε.

‘’Γιατί δεν υιοθετείτε;’’

Επίσης, πρόκειται για μία αυστηρά προσωπική υπόθεση του ζευγαριού. Ακόμα κι αν έχουν σκεφτεί το συγκεκριμένο ενδεχόμενο δεν είναι υποχρεωμένο να μοιραστεί την πρόθεση του με τον υπόλοιπο κόσμο έστω κι αν ο «κόσμος» περιλαμβάνει τους πιο στενούς συγγενείς. Το ζευγάρι αποφασίζει αν θέλει τη γνώμη κάποιου συγγενή ή φίλου στο ζήτημα της υιοθεσίας.

‘’Έχετε κάνει ένα, δεν πειράζει που δεν μπορείτε να κάνετε δεύτερο’’ (σε περιπτώσεις που υπάρχει ήδη ένα παιδί στην οικογένεια)

Τα πόσα μέλη θέλει να αποκτήσει μια οικογένεια είναι προσωπική υπόθεση. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια άποψη για το πως μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι. Άλλοι θέλουν ένα, πολλά ή κανένα παιδί για να νιώσουν ολοκληρωμένοι. Οπότε η παραπάνω άποψη είναι απλώς περιττή.

Γενικά, όταν ένα ζευγάρι προσπαθεί να κάνει παιδί, το περιβάλλον του οφείλει να στέκεται διακριτικά δίπλα του και να «επεμβαίνει» μέσα στα περιθώρια που ορίζει το ίδιο το ζευγάρι.