Ως παιδί των 90s, έχω όμορφες αναμνήσεις από την παρακολούθηση των αγαπημένων μου κινουμένων σχεδίων. Ωστόσο, καθώς μεγάλωσα και ξαναπαρακολούθησα κάποιες από αυτές τις εκπομπές, συνειδητοποίησα ότι περιέχουν κάποια καταθλιπτικά στοιχεία.
Η έλλειψη αναπαράστασης σε πολλά κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’90
Δεν έχω προσωπικές προτιμήσεις αναγκαστικά, αλλά μπορώ να παρατηρήσω ότι πολλά δημοφιλή κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’90 είχαν στην πλειονότητά τους μονοκόματες, λευκές φιγούρες. Αυτή η έλλειψη εκπροσώπησης της διαφορετικότητας, μπορεί να δυσκολέψει τα παιδιά από περιθωριοποιημένες κοινότητες να δουν τον εαυτό τους να αντικατοπτρίζεται στα μέσα που καταναλώνουν.
Η συχνά προβληματική αναπαράσταση των ρόλων των φύλων σε κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’90
Πολλές εκπομπές ενίσχυσαν τα παραδοσιακά στερεότυπα για το φύλο, με τους γυναικείους χαρακτήρες να παρουσιάζονται συχνά ως παθητικοί και να χρειάζονται διάσωση, ενώ οι ανδρικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται ως δυνατοί και ικανοί. Αυτό μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση των επιβλαβών κανόνων φύλου και μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιζήμιο για τους νεαρούς θεατές.
Η συχνά βίαιη φύση των καρτούν της δεκαετίας του ’90
Πολλές εκπομπές παρουσίαζαν υπερβολική χρήση βίας ως μέσο επίλυσης συγκρούσεων, η οποία μπορεί να απευαισθητοποιήσει τα παιδιά στη βία και να την κάνει να φαίνεται ως αποδεκτή λύση στα προβλήματα.
Η έλλειψη διαφορετικών θεμάτων και μηνυμάτων στα κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’90
Πολλές εκπομπές επικεντρώθηκαν σε απλοϊκά και ρηχά θέματα, όπως ο υλισμός και ο καταναλωτισμός, που μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση προβληματικών αξιών.
Ο παράγοντας νοσταλγία
Αν και μπορεί να είναι διασκεδαστικό να ξαναβλέπουμε τα κινούμενα σχέδια της παιδικής μας ηλικίας, μπορεί επίσης να είναι καταθλιπτικό να συνειδητοποιούμε ότι οι εκπομπές που αγαπήσαμε μπορεί να ενίσχυσαν επιβλαβείς αξίες και μηνύματα. Αυτό μπορεί να καταστήσει δύσκολο να συμβιβάσουμε τις αγαπημένες μας αναμνήσεις με τις αρνητικές πτυχές των παραστάσεων. Φυσικά, όταν ξαναβλέπουμε παλιά αγαπημένα παιδικά, συνειδητοποιούμε τον χρόνο που πέρασε και αυτό δεν μας κάνει και πολύ χαρούμενους!
Εν κατακλείδι, όσο κι αν αγαπούσαμε τα κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του ’90 ως παιδιά, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τα αρνητικά στοιχεία που μπορεί να περιέχουν. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μέσα που να είναι πιο περιεκτικά και να προωθούν θετικές αξίες.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού με τάση να εκφράζομαι μέσα από τη μαγεία της γραφής. Το ακαδημαϊκό μου ταξίδι με πήγε από τον κόσμο της Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου απέκτησα το μεταπτυχιακό μου στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Από τα πρώτα μου χρόνια, ανακάλυψα ότι η αληθινή μου φωνή αντηχεί πιο εύγλωττα στον γραπτό λόγο παρά στον προφορικό. Γι’ αυτό έκανα το άλμα και από τους αριθμούς βρέθηκα να «μπλέκομαι» με τα γράμματα, για να επικεντρωθώ στο πάθος μου για το lifestyle. Μόδα, ομορφιά, διακόσμηση ήταν τα θέματα που πάντα με γοήτευαν ως αναγνώστρια. Πλέον, οπλισμένη με όρεξη, ταξιδεύω με τις δικές μου ιδέες, ανησυχίες και σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σου. Θα γίνεις συνταξιδιώτης μου;