Τη Δευτέρα 15 Απριλίου 2013, έγινε μια τρομοκρατική ενέργεια στον Μαραθώνιο της Βοστώνης με 2 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Ως άνθρωπος του αθλητισμού, το χαστούκι που έφαγα ήταν γερό. Ένα τυφλό χτύπημα σε ένα λαϊκό αγώνισμα στο οποίο συμμετέχουν χιλιάδες λαού, από νέα παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι άνθρωποι.

Νομίζω ότι όλοι νιώσαμε έναν κόμπο στο στομάχι. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω είναι Τρίτη βράδυ 23.45 και παρακολουθώ την εκπομπή ZOOM της ΝΕΤ στην οποία είναι καλεσμένοι πολιτικοί και πανεπιστημιακοί οι οποίοι αναλύουν το πρόβλημα προσπαθώντας να δώσουν ο καθένας τη δική του ερμηνεία.

Τα ΜΜΕ έκαναν εκτενείς αναφορές όλη την ημέρα, η τρομερή αυτή είδηση, το δράμα αυτό, έπαιξε σχεδόν παντού.

Μια άλλη είδηση πέρασε στα ψιλά γράμματα των ελληνικών ΜΜΕ, στη Βενεζουέλα ο συνεχιστής του Τσάβες, Μαδούρο κέρδισε τις εκλογές με 50,7%. Η αντιπολίτευση έκανε λόγο για νοθεία και ζήτησε καταμέτρηση. Η κυβέρνηση Μαδούρο αρνήθηκε και απαγόρευσε τη συγκέντρωση των διαφωνούντων. Στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν, εκτέλεσε 7 ανθρώπους εν ψυχρώ.

Οι Η.Π.Α. δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση Μαδούρο και για την Τετάρτη οργανώνεται μεγάλο συλλαλητήριο το οποίο ο «δημοκράτης» πρόεδρος δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει.

Επτά άνθρωποι δολοφονήθηκαν γιατί τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για νοθεία στις εκλογές της χώρας τους.

Η Δημοκρατία του Τσάβες βρήκε ένα άξιο συνεχιστή…. Δεν έχει σημασία αν είσαι αριστερή ή δεξιά, σημασία έχει ότι είσαι ΧΟΥΝΤΑ και πρέπει να πέσεις.