Λένε ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί πλέον. Η γυναίκα είναι ο κυνηγός και ο άντρας το ανυποψίαστο θήραμα. Παρ’όλα αυτά, σε γυναικείες συζητήσεις, ακόμα πλανάται ο δισταγμός και η αμφιβολία. Έχω ακούσει ακόμα και το φόβο “μη με περάσει για εύκολη”. Το πώς το “εύκολη” συνδέεται με το “τολμηρή”, έχει να κάνει με τις σεξιστικές αντιλήψεις που δυστυχώς, μας μεγάλωσαν. Μια γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να διεκδικεί, αρκεί να στέκεται εκεί, όμορφη και αμίλητη, με ένα ποτό στο χέρι, έτσι ώστε ο άντρας να νιώσει αρκετά άνετα για να κάνει την κίνηση. Η γυναίκα δεν πρέπει να αποπνέει αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό της, σιγουριά ότι της αξίζει το καλύτερο και θα το πάρει. Ο άντρας δε, οφείλει να συμπεριφέρεται σε τέτοιες γυναίκες ως απελπισμένες που φλερτάρουν ασύστολα διότι κανείς δεν τις προσεγγίζει, να γελάνε μαζί τους και στην καλύτερη να την πάρουν στο κρεβάτι τους για ένα βράδυ. Διότι ποια είσαι εσύ κυρία μου που θα μας αλλάξεις τα δεδομένα ; Eννοείται ότι δε θα καθορίσεις εσύ τη μοίρα σου, κάτσε εκεί και περίμενε να στην πέσει κανένας φουκαριάρης και να λες και ευχαριστώ. Φυσικά μη διανοηθείς να τον απορρίψεις γιατί τα όχι και τόσο ευγενικά κοσμητικά επίθετα “σκύλα” και “ντίβα”, σε περιμένουν.
Ο σεξισμός είναι κάτι που εμφανίζεται στην καθημερινότητά μας ως μικρά, αθώα πράγματα, έτσι ώστε να μην τον καταλαβαίνουμε και σιγά σιγά να τον αποδεχόμαστε ως κάτι φυσιολογικό. Κανείς δε θα έρθει μπροστά σου να σου φωνάξει “είσαι γυναίκα, άρα είσαι κατώτερη” (εκτός ελάχιστων, ιδιαίτερα προβληματικών εξαιρέσεων). Θα σου πουν “ είσαι τρελή που θα του πεις εσύ να βγείτε; ”, “μήπως να μην κοιμηθείς μαζί του από το πρώτο ραντεβού;”, “γυναίκες, συνέχεια γκρινιάζετε” κτλ κτλ. Θα σου πάρουν τη μιλιά στη δουλειά, γιατί “είναι άντρες και ξέρουν καλύτερα”, οι ασθενείς σου θα τους εμπιστευτούν πιο εύκολα γιατί “είναι πιο δυναμικές παρουσίες”. Ο σεξισμός, ενίοτε ήταν από τα πιο δυνατά χαρτιά στα χέρια των αντρών. Μας υπεδείκνυαν συγκεκριμένους τύπους συμπεριφορών κι εμείς ακολουθούσαμε. Πλέον δε γίνεται τόσο αυτό , παρ’όλα αυτά, αυτές που ξεφεύγουν είναι κατακριτέες. Το πιο στενάχωρο μέρος του προβλήματος, είναι το πόσο αυτές οι απόψεις έχουν σφηνωθεί στο μυαλό των γυναικών. Έχουμε 2 επιλογές. Ή θα ενστερνιστούμε πλήρως τις ιδέες αυτές και θα συμπεριφερόμαστε αναλόγως, κράζοντας πάντα αυτές που αδιαφορούν, πάντα μ’ένα hint ζήλιας προς αυτές, ή θα πράττουμε όπως θέλουμε αλλά πεισματικά θα τα αρνιόμαστε όλα. Δηλαδή, μπορεί μια γυναίκα να έχει πάει με 100 άντρες, τη στιγμή όπως που θα συζητήσει το θέμα με άτομα, οποιουδήποτε φύλου, που δεν είναι από τα πιο κοντινά της, θα πει ψέματα. Για να μην αναφέρω τι θα πει στο σύντροφό της. Μετά θα σου πει “δεν ενδιαφέρει κανέναν”. Τότε, να μην απαντάς. Διότι το γεγονός ότι λες ψέματα, φανερώνει ότι κι εσύ η ίδια, το θεωρείς λάθος. Ή δικαιολογείς τον άλλο, που φαντάζεσαι ότι το θεωρεί λάθος. Λυπηρό, λυπηρό, λυπηρό.
Το γιατί οι άντρες επιθυμούν να μας ελέγχουν, είναι κάτι το οποίο δε χρειάζεται παραπάνω από 2 γραμμές για να το αναλύσω. Απλά φοβούνται πως μόλις καταλάβουμε ότι η ζωή μας δεν κρέμεται από τη δική τους και το τι πιστεύουν, πως είμαστε ελεύθερες να την επιλέγουμε και όχι να την αφήνουμε απλά να μας συμβαίνει, τότε και οι ίδιοι θα πρέπει να κάνουν κάτι παραπάνω για να εδραιωθούν. Κάτι που τώρα το θεωρούν δεδομένο. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να το καταλάβουμε εμείς και να απαλλάξουμε το μυαλό μας από ανόητες ιδέες. Ελπίζω σε ένα γενναιότερο γυναικείο φύλο, λοιπόν !
