Νομίζω ότι αυτό το άρθρο απευθύνεται στις 9 από τις 10 γυναίκες (ίσως και σε μερικούς άντρες) γιατί όλες μας κάποια στιγμή γνωρίσαμε εκείνον τον άντρα που πιστεύαμε πως είναι ο ιδανικός αλλά δεν ήταν κι εμείς επιμέναμε πως ήταν και τελικά αναπτύξαμε ένα καθημερινό μότο λέγοντας στον εαυτό μας με το βλέμμα στραμμένο τον ουρανό πως «Τον θέλω και θα τον αλλάξω!»

Ένα από τα πιο σκληρά αλλά χρήσιμα μαθήματα της ζωής είναι πως κανείς δεν αλλάζει εξαιτίας σου/για εσένα ή χάρη σε εσένα αλλάζει μόνο για τον εαυτό του. Επομένως αν η εξέλιξη δεν είναι προσωπική επιθυμία τότε μάλλον άδικος ο κόπος.

Η επέκταση της συγκεκριμένης πεποίθησης είναι ακόμα πιο σκληρή, αλλά θυμήσου, χρήσιμη, γιατί όταν πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον άλλο και κατά συνέπεια συνειδητά να περνάς ένα χρονικό διάστημα όπου ο άλλος θα σε αγνοεί, θα σε πληγώνει, δεν θα σε σέβεται, σημαίνει πως μάλλον δεν αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου.

Γιατί θέλεις τόσο πολύ να αλλάξεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο που δεν σε κάνει ευτυχισμένη 24/7 αλλά σου δίνει μερικές δυνατές στιγμές ευτυχίας και ατέλειωτες ώρες αγωνίας; «Είμαι ερωτευμένη» απαντάς στον εαυτό σου.

Είσαι ερωτευμένη με εκείνον ή με την ιδέα που έχεις για εκείνον; Όπως προανέφερα αυτή είναι μια παγίδα που πέφτουν οι περισσότερες κι επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις το φως στο τούνελ είναι δυσδιάκριτο το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι τα γνωρίσματα του φωτός όταν το συναντήσεις:

  • Είσαι ευτυχισμένη (τον περισσότερο καιρό κι όχι μερικές στιγμές)
  • Αισθάνεσαι δυνατή
  • Είσαι ειλικρινής με τα «θέλω» και τα συναισθήματα σου
  • Είσαι ο εαυτός σου
  • Αισθάνεσαι ήρεμη

Κι όλα αυτά συμβαίνουν όταν αγαπάς τόσο τον εαυτό σου που δεν θέλεις να αλλάξεις για τον άλλον αλλά να βρεις εκείνον που θα σε αγαπάει γι’αυτό που είσαι. Επομένως, γιατί να χάνεις τον χρόνο σου ελπίζοντας πως θα βοηθήσεις τον άλλον να αλλάξει για να είστε καλά μαζί όταν εκεί έξω κυκλοφορεί η «έτοιμη για χρήση» εκδοχή του;