Είναι πονηρή, ανταγωνιστική και… καταπιεσμένη, διψώντας για αγάπη και αναγνώριση… Η “Ρόζα” από τις “17 Κλωστές” είναι το ακριβώς αντίθετο από την γλυκύτατη ηθοποιό που την υποδύεται, Μελίνα Βαμπούλα. Από τη Διοίκηση επιχειρήσεων βρέθηκε στο θαυμαστό κόσμο της υποκριτικής και στη συγκλονιστική σειρά “17 Κλωστές” της COSMOTE TV σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια. Με αφορμή το συναρπαστικό μεγάλο φινάλε που πλησιάζει, τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου και το οποίο καθήλωσε χιλιάδες συνδρομητές, η Μελίνα δέχτηκε με χαρά να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης και να μας μιλήσει για την συνεργασία της με τον Πάνο Βλάχο τον Σωτήρη Τσαφούλια, αλλά και την εμπειρία της στα γυρίσματα των “17 Κλωστών”, εστιάζοντας στη σχέση της με την Άννα (Ντένια Στασινοπούλου) και μιλώντας μάλιστα για την σχέση της με την… πραγματική αδερφή της. Πέραν της συμμετοχής της στις “17 Κλωστές”, η Μελίνα συμμετέχει στη παράσταση του Εθνικού, “Η προξενήτρα” σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου, ενα ξεχωριστό έργο που αξίζει να το παρακολουθήσετε… 

T.L.: Πείτε μας λίγα λόγια για το ταξίδι σας στην υποκριτική και πώς πήρατε τον ρόλο στις «17 Κλωστές»;

Μ.Β.: Από παιδί τρωγόμουν με το θέμα, δεν καθόμουν ήσυχη. Το ήθελα από πάντα. Πήγαινα σε εργαστήρια, θεατρικές ομάδες και μεγαλώνοντας μπήκε πια στο «συνειδητό», ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το αντικείμενο. Το πρώτο βήμα για να “γειωθεί” το όνειρο, ήταν όταν έδωσα εξετάσεις και μπήκα στην δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Από εκεί και πέρα, και μετά την αποφοίτηση, ήρθαν οι πρώτες συνεργασίες σε θέατρο και τηλεόραση. Και κάποια μικρά βήματα στον κινηματογράφο. Τον Δεκέμβρη του ‘22 δέχτηκα την πρόταση από τον Σωτήρη Τσαφουλια για τις 17 Κλωστές και τον ρόλο της Ρόζας. Αποτρελάθηκα θυμάμαι. Στο άκουσμα της ιστορίας, του ρόλου, των ηθοποιών, της συνεργασίας με τον Σωτήρη. Και καλά έκανα δηλαδή.

T.L.: Στις 17 Κλωστές υποδύεστε το ρόλο της Ρόζας, ενός νεαρού κοριτσιού που βγάζει μια κακία απέναντι στην αδελφή της, Άννα. Οι άνθρωποι που βγάζουν μια κακία συχνά έχουν τα δικά τους κίνητρα και δικαιολογίες. Μπορεί ένα προσωπικό κίνητρο να ξεπεράσει ακόμη και την αδελφική αγάπη;

Μ.Β.: Λοιπόν θα σου το πω όπως το νιώθω το πράγμα. Έχω και εγώ μια αδερφή (στην αληθινή ζωή), με την οποία είτε γιατί κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο, είτε γιατί είμαστε κοντά στην ηλικία, είτε γιατί απλά ταιριάζουμε αγαπιόμαστε συνεχόμενα και βαθιά. Δεν θυμάμαι ποτέ τους γονείς μου να λένε «πρέπει να αγαπάς την αδερφή σου», «πρέπει να την προσέχεις». Γενικά, τέτοια πράγματα δεν λεγόντουσαν, απλά συνέβαιναν. Αυτό μας άφηνε πολλές φορές να ερχόμαστε και σε πραγματική σύγκρουση όταν χρειαζόταν και να τα λέμε τα πράγματα όπως τα νιώθουμε. Δεν υπήρχε καταπίεση στη σχέση δηλαδή. Από εκεί και πιάστηκα αντιστρόφως για να καταλάβω τη Ρόζα… Καταπίεση. Το ότι ας πούμε είναι η μεγάλη αδερφή και ειδικά εκείνη την εποχή, πρέπει να το αποδεικνύει κάθε μέρα, με κάθε τρόπο. Αυτό από μόνο του είναι μοχλός πίεσης, έστω και υποσυνείδητα. Αυτή η γυναίκα είναι μια καταπιεσμένη προσωπικότητα, ενοχική απέναντι στο συναίσθημα και σίγουρα θύμα της εποχής σε ότι αφορά τους κανόνες ηθικής και της γνώμης του κόσμου. Είναι η μεγάλη αδερφή και έχει χρέος να φέρεται σωστά. Αυτή την απαίτηση έχει και από τους άλλους, και από το υπόλοιπο σύστημα. Αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται η κοπέλα. Αν της γκρεμίσεις αυτό το οικοδόμημα , δεν της έχει μείνει και κάτι. Δεν δικαιολογώ σαν Μελίνα τις πράξεις της, με αυτή την ανάλυση, απλώς αναζητώ έναν τρόπο να καταλάβω γιατί δρα όπως δρα. Δεν πιστεύω στους καλούς και τους κακούς ανθρώπους, έτσι κι αλλιώς. Εν δυνάμει και υπό συνθήκες έχουμε υπάρξει και τα δυο. Δεν πιστεύω ότι κάποιος την στιγμή που δρα λέει «κοιτά τώρα είμαι καλός άνθρωπος, τώρα είμαι κακός». Αυτά τα λένε οι άλλοι μετά. Είναι η ερώτηση που μου κάνουν συχνά τώρα που βγήκε η σειρά «Γιατί ρε κοπέλα μου, γιατί είσαι τέτοια;». Εμένα μ ‘αρέσει αυτό το γιατί. Τη στιγμή που το ρωτάς, κάτι θα σκέφτεσαι κι εσύ.

T.L.: Υπήρξε κάποια σκήνη στις «17 Κλωστές» που να σας δυσκόλεψε αρκετά; Kαι πως ξεπεράσατε τη δυσκολία αυτή την ώρα του γυρίσματος;

Μ.Β.: Από την άποψη συμπαικτών είχα την τύχη να βρίσκομαι δίπλα σε τρομερά δοτικούς ανθρώπους, στη ζωή πρώτα απ’ όλα και έπειτα σαν ηθοποιοί. Το λέω γιατί αισθάνομαι πολύ έντονα αυτή την ανάγκη του απέναντι την στιγμή που ο σκηνοθέτης θα πει «πάμε». Θέλω να παίξουμε μαζί. Δεν είχα να αντιμετωπίσω ευτυχώς τέτοιες δυσκολίες. Οι δυσκολίες κυρίως ήταν σε σκηνές που είμαι μόνη μου, απαιτούν συγκέντρωση προσωπική και πολλές φορές συναισθηματική αυτανάφλεξη. Εκεί νομίζω προσπάθησα να εμπιστευτώ την προσωπική δουλειά που έκανα πριν τα γυρίσματα.

T.L.: Η συνεργασία σας τόσο με τον Πάνο Βλάχο, όσο και με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Τσαφούλια, τι γεύση σας αφήνει;

Μ.Β.: Ο Σωτήρης είναι ένας άνθρωπος φοβερός. Δηλαδή και τώρα που το λέω νιώθω περίεργα γιατί αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να το χωρέσω σε κάποιες προτάσεις. Του είπα πρόσφατα , ότι η ελευθερία της σκέψης του, το θάρρος και η αμεσότητά του, κινούν μέσα μου κομμάτια της ελπίδας και της έμπνευσής μου. Είναι πολύ αυτό, τουλάχιστον για μένα, αν σκεφτείς ότι συμβαίνει πολύ σπάνια πια. Σε επίπεδο συνεργασίας, το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε ήταν η εμπιστοσύνη του. Ήταν εκεί, με ολάνοιχτα μάτια να δημιουργήσει στον ηθοποιό το περιβάλλον να δημιουργήσει. Και επειδή πιστεύω ότι η ζωή προηγείται της τέχνης, το τι πιστεύω για τον άνθρωπο Σωτήρη είναι απόλυτα συνεπές με το τι αισθάνομαι για τον σκηνοθέτη Σωτήρη.

Ο Πάνος τώρα τι να πω. Εγώ συνάντησα έναν άνθρωπο που χωρίς να τον ξέρω προσωπικά, τον… ήξερα! Έγινε δηλαδή πολύ γρήγορα η αναγνώριση μεταξύ μας. Εκτός του ότι είναι ένας πραγματικός εργάτης και κάνει την δουλειά γειωμένος, χωρίς δράματα και υπερβολές, σε έκανε πάντα να νιώθεις ασφάλεια και ηρεμία. Δεν είναι αυτονόητο, ειδικά όταν έχεις να υποστηρίξεις το μέγεθος αυτού του ρόλου. Έχει πάντα τον θαυμασμό και την αγάπη μου και το ξέρει. Σαν να σοβάρεψε το πράγμα τώρα. Πάνο, το νου σου ε.

T.L.: Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το στοιχείο που έκανε τις «17 Κλωστές» μια τόσο ξεχωριστή παραγωγή; Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να έχουμε κι άλλες σειρές στο πρότυπο των «17 Κλωστών»;

Μ.Β.: Τώρα εγώ δεν δουλεύω και τόσα χρόνια για να μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για τις παραγωγές. Από την εμπειρία που έχω, θα πω ότι σε αυτή την παραγωγή, στο σύνολο τους οι άνθρωποι που δουλέψαμε εκεί και δεν εννοώ μόνο ηθοποιούς, αλλά κυρίως όλους εκείνους που δημιουργούν τις συνθήκες για να μπει ο ηθοποιός στο σετ, είχανε συνεννοηθεί σε ένα πράγμα. Και σαν να ευθυγραμμίστηκαν τα άστρα και συναντήθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί. Ο Πάνος Δημάκης που, θαρραλέα αποτύπωσε την ιστορία στο χαρτί και μας την χάρισε, η Μιρέλλα Παπαοικονόμου μαζί με την Κάτια Κισσονέργη κέντησαν σεναριακά και ήταν πάντα εκεί για ό,τι χρειαστήκαμε. Η Cosmote TV και η Tanweer που πίστεψαν το project και το κίνησαν. Ε και μετά ξεκίνησε το ταξίδι των γυρισμάτων. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί, το συνεργείο μας. Υπήρχε μέριμνα, υπευθυνότητα, σεβασμός και πολλές φορές υπέρβαση για να αντιμετωπιστεί ό,τι και αν προέκυπτε. Ένιωθα πολλές φορές ότι ο καθένας απ’ το μετερίζι του, το «πονάει» αυτό το εγχείρημα. Συγκινητικό δεν είναι;

T.L.: Από τη Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ποιο ήταν το βασικό boost για να γίνει αυτή η αλλαγή καριέρας;

Μ.Β.:Δεν ξέρω αν έγινε κάποια αλλαγή καριέρας. Πρώτον γιατί πέρα από τις σπουδές δεν ασχολήθηκα ποτέ με τον κλάδο των οικονομικών και δεύτερον γιατί και πριν μπω στο Εθνικό εγώ ηθοποιός πίστευα ότι είμαι. Αστείο ή ψωνισμένο το σχόλιο, εγώ έτσι ένιωθα. Έπρεπε να το κάνω αφού το’ θελα.

T.L.: Υπάρχει κάποιος ονειρεμένος ρόλος ή έργο που θα θέλατε να συμμετέχετε και γιατί;

Μ.Β.: Δεν ξέρω αν έχω ονειρεμένο ρόλο. Έχω πει κάποιες φορές «πωπω ωραίος ρόλος αυτός», αλλά δεν μπορώ να τον αποκόψω από τον άνθρωπο που τον υποδύθηκε την δεδομένη στιγμή. Κάπως πιο πολύ με κινεί η «φάση». Να γουστάρω να σκέφτομαι τον εαυτό μου μέσα σε κάτι, να θέλω να ξεστομίσω αυτά τα λόγια του χαρακτήρα , να συνδιαλέγομαι με ανθρώπους ζωηρούς και τέτοια πράγματα.

T.L.: Πώς εξισορροπείτε τις απαιτήσεις της καριέρας σας στην υποκριτική με την προσωπική ζωή; Είναι εύκολο κάτι τέτοιο στο συγκεκριμένο επάγγελμα;

Μ.Β.: Όλα εύκολα είναι και όλα δύσκολα. Ανάλογα την εποχή. Προσπαθώ να ζω για αρχή και παράλληλα να βάζω κάποιους στόχους. Είμαι λίγο χαώδης και δεν με πολύ βοηθάει, αλλά τέλος πάντων το προσπαθώ.

T.L.: Από που πηγάζει η αγάπη σας για την υποκριτική; Υπήρξε κάποιος ή κάτι που να σας ενέπνευσε ή σας επηρέασε με κάποιον τρόπο;

Μ.Β.: Τώρα μάλλον θέλω να πω κάτι έξυπνο. Αλλά δεν έχω. Με πιάνει ένα άγχος να συνομιλήσω με την εποχή που ζω. Γενικά, και μέσω της δουλειάς μου. Αυτό ονειρεύομαι νομίζω, και αυτό με κινεί.

T.L.: Υπήρξε κάποια στιγμή στην υποκριτική σας καριέρα που μετανιώσατε για μια απόφαση σας;

Μ.Β.: Υπήρξαν στιγμές που δυσκολεύτηκα και είπα εκείνο ή το επόμενο λεπτό «τι το ‘θελα τώρα αυτό». Δεν νομίζω ότι δεν το’ χει πει άνθρωπος τη στιγμή που είναι πραγματικά εμπλεκόμενος με κάτι. Και στον έρωτα ξεστομίζεις τέτοια πράγματα μέσα στο δράμα σου, αλλά δεν αντέχεις να σκεφτείς τον εαυτό σου έξω από αυτό που ζεις.

T.L.: Τηλεόραση, θέατρο, σινεμά. Ποια είναι η σωστή σειρά για εσάς;

Μ.Β.: Είναι ξεχωριστά πράγματα και παρόμοια ταυτόχρονα. Δεν θέλω να βάλω σειρά. Θέλω να δουλέψω, να γνωριστώ καλύτερα με το καθένα και να καταφέρω να ζήσω πρακτικά και πνευματικά από την δουλειά που αγαπώ.

T.L.: Ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε πάντα επιτυχίες!

Μ.Β.: Ευχαριστώ πολύ κι εγώ!

Οι «17 Κλωστές» σε σενάριο των Μιρέλλα Παπαοικονόμου-Κάτιας Κισσονέργη και σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια ολοκληρώνεται τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου στις 23:00 αποκλειστικά στο COSMOTE CINEMA 1HD. Αμέσως μετά την προβολή του στο κανάλι, κάθε νέο επεισόδιο της σειράς θα είναι διαθέσιμο on demand, σε 4Κ ανάλυση.

Μπορείτε να περιηγηθείτε στο επίσημο site των «17 Κλωστών» και να μάθετε περισσότερα για την υπόθεση και τους ήρωες

Συνέντευξη: Μάρθα Κατσαρού

Επιμέλεια: Πέτρος Κυπραίος