Η «Αλίκη στο Ναυτικό» δεν είναι απλώς μια ακόμα ταινία της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά μια ιστορία γεμάτη φαντασία, αυτοσχεδιασμό, χιούμορ και… λίγη δόση τρέλας πίσω από τις κάμερες. Γιατί πίσω από τα φώτα και τα χαμόγελα, κρύβεται μια παραγωγή που δοκιμάστηκε όσο λίγες, και όμως, κατάφερε να γράψει ιστορία.
Το φιλμ που στοίχισε μια περιουσία
Όταν ο Φίνος αποφάσισε να γυρίσει την «Αλίκη στο Ναυτικό» σε έγχρωμο φιλμ, πήρε ένα ρίσκο που τότε φάνταζε τεράστιο. Το κόστος έφτασε τα 2,5 εκατομμύρια δραχμές — τη στιγμή που οι περισσότερες ασπρόμαυρες παραγωγές της εποχής κόστιζαν μόλις ένα εκατομμύριο. Όμως η επιλογή του αυτή, αν και τολμηρή, αποδείχθηκε σοφή αφού η ταινία έμελλε να μείνει στην ιστορία όχι μόνο για την τεχνική της πρωτοπορία, αλλά και για τις αξέχαστες σκηνές της.
Οι 16 ναύτες που έγιναν… εκατό
Το σενάριο απαιτούσε δεκάδες ναύτες να παρελαύνουν με πειθαρχία και ρυθμό. Ο σκηνοθέτης Αλέκος Σακελλάριος ζήτησε 100 κομπάρσους. Ο Φίνος, όμως, αντιμέτωπος με το φουσκωμένο budget, έβγαλε χαρτί και μολύβι και κατέληξε: «μόνο 16 μπορούμε να πληρώσουμε». Και τότε ήρθε η μαγεία της ευρηματικότητας όπου οι ίδιοι δεκαέξι ναύτες έκαναν συνεχώς κύκλους μπροστά από την κάμερα — παρελαύνοντας ξανά και ξανά, αλλάζοντας θέση και σειρά κάθε φορά. Με αυτό το απλό, αλλά πανέξυπνο τρικ, η εικόνα των «100 ναυτών» γεννήθηκε, αποδεικνύοντας πως η φαντασία μπορεί να ξεπεράσει κάθε περιορισμό.
Ο «μυταράς» που έγινε αγαπημένος
Ένα ακόμη αστείο παρασκήνιο έχει πρωταγωνιστή τον Γιάννη Μαλούχο. Ο Σακελλάριος τον διάλεξε εντελώς τυχαία, λέγοντάς του με το γνωστό του χιούμορ: «Δεν ξέρω τι ταλέντο έχεις, αλλά έχεις μεγάλη μύτη. Θέλω έναν μυταρά!»
Έτσι γεννήθηκε ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς δόκιμους της ταινίας, αποδεικνύοντας ότι ο σκηνοθέτης ήξερε να βρίσκει «ρόλους» ακόμα και μέσα από μια απλή κουβέντα στο δρόμο.
Ο καβγάς της Αλίκης και του Σακελλάριου
Κανένα γύρισμα δεν είναι χωρίς δράμα — και εδώ, το δράμα ήρθε εκτός πλάνου. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Αλέκος Σακελλάριος είχαν έναν έντονο καβγά, που λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Η Αλίκη κλείστηκε στο καμαρίνι της, αρνούμενη να βγει, ενώ ο σκηνοθέτης απείλησε να συνεχίσει το γύρισμα χωρίς εκείνη — μόνο με… τον ώμο και το σακάκι της! Η ένταση κράτησε εβδομάδες, μέχρι που ο Φίνος επενέβη και κατάφερε να ηρεμήσει τα πνεύματα. Ευτυχώς, γιατί χωρίς αυτή τη συμφιλίωση, η ταινία ίσως να μην είχε ολοκληρωθεί ποτέ.
Από την ένταση στην επιτυχία
Όταν τελικά η «Αλίκη στο Ναυτικό» βγήκε στις αίθουσες, η ανταπόκριση του κοινού ήταν εκρηκτική. Η χημεία της Αλίκης και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, οι ευρηματικές σκηνές και το χιούμορ του Σακελλάριου έκαναν την ταινία διαχρονική.
Κάθε φορά που προβάλλεται στην τηλεόραση, οι σκηνές των «100 ναυτών» και η ζωντάνια της Αλίκης συνεχίζουν να προκαλούν χαμόγελα, θυμίζοντας ότι το ταλέντο και η επιμονή μπορούν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο.
Σήμερα, δεκαετίες μετά, η «Αλίκη στο Ναυτικό» εξακολουθεί να εκπροσωπεί ό,τι καλύτερο είχε να δώσει ο ελληνικός κινηματογράφος, φαντασία, πάθος, επαγγελματισμό και μια γερή δόση ελληνικού χιούμορ. Μια ταινία που δεν βασίστηκε στα μέσα, αλλά στο μεράκι, και αυτό ακριβώς είναι που την κρατά ζωντανή μέχρι σήμερα.
Γεια σου φίλη! Είμαι η Μάρθα Κατσαρού και λάτρης της γραφής. Παρόλο που ξεκίνησα με σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, το πάθος μου για τη γραφή με οδήγησε στη Δημοσιογραφία, όπου ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στο ΕΚΠΑ. Πάντα με γοήτευε ο κόσμος του lifestyle, της μόδας, της ομορφιάς και της διακόσμησης, και τώρα έχω τη χαρά να μοιράζομαι τις δικές μου ιδέες και σκέψεις μαζί σας. Είστε έτοιμοι για αυτό το ταξίδι;
Leave a Reply